@Huub: die ontwerpen en andere plannen aan beleid etc zijn allemaal leuk en aardig, en ja daar hebben duidelijk mensen hun best op willen doen. Maar hoe we het systeem ook willen noemen, uiteindelijk gaat zorgverlening om vertrouwensrelaties waarbij personen het toelaten om zorgverleners persoonlijke en mentale hulp te laten verlenen. Het systeem is daarin slechts een hulpmiddel dat daarmee aan alle punten van die vertrouwensband behoort te voldoen voordat het maar in gebruik zo mogen komen ter ondersteuning van de hulpverleners. Het probleem is dat er na vele jaren voorbereiding, na maanden en maanden van pilot draaien, over vele jaren van herhaalde controle van het functioneren van de eindgebruikers en niet te vergeten de wijze waarop de projecteigenaren met het project omspringen: men wil maar niet inzien hoe incompleet de beveiliging is, men wil zich er niets van aantrekken dat de zwakste schakels niet aangepakt worden, men heeft tot op heden geen afdoende maatregelen genomen om de zorg te dragen dat ...