Wat er echt mis is, is dat Brein nog steeds in de jaren 60 leeft. Je weet wel, het tijdperk van de LP, toen de platen bonzen wel degelijk moesten investeren om een plaat aan de man te krijgen. Het business model moet op de schop. Want marketen van een artiest gebeurd nu via het internet. Een eerder post spreekt over het feit dat hij nu wel bepaalde artiesten hoort die hij normaal niet zou horen, en dat hij vervolgens kaarten koopt voor het concert. Kijk en daar gaat het nu juist om. De artiest is verworden tot precies dat... een artiest. We gaan voor de artiest, maar eerst nadat we hebben kunnen horen en zien wat hij kan, door de download. Der artiest heeft een unicum, en dat is zijn/haar stem, en uiterlijk, iets wat niet te kopieren is. De stem op een disc is niet uniek. De disc is te dupliceren, iets wat de platen maatschappij doet in miljoenen voor sommige artiesten. Het CD-tje met het originele artwork is het geld waard, en dat kopen mensen dus ook nog, meer zelfs dan dat ze wellicht kochten in het ...