Het aanbieden van webtoegang is in feite hetzelfde als het aanbieden van een gratis slok water aan de gasten. Neem dit voorbeeld: je biedt een dorstige klant een beker water aan, deze mengt het met een chemisch goedje en maakt het hele terras ziek. Volgens de Britse overheid ben je dan als leverancier van het bekertje water aansprakelijk en strafbaar. Het is waarschijnlijk zo, dat je als "leverancier" eerst een contract zo dik als een telefoonboek moet laten tekenen door de ontvanger van de gratis dienst, om gevrijwaard te blijven van dit soort idiote claims. Overigens weet de Buma Stemra er in NL ook weg mee. Deze bestond het om alle eigenaren van een website in Nederland aan te slaan voor een bedrag tussen de 400 en 1000 euro, alleen maar omdat ze een linkje naar een Youtube filmpje of een (zelfgemaakt) muziekje op hun website hadden. Omdat men geen zin had om eerst te bepalen wie de componist of rechthebbende was, draaide men de bewijslast gewoon om (zelfde als in de UK). Zolang je niet zeurt, moet ...