Peter, bedankt voor deze heldere uiteenzetting. Ik heb het 'in 1 adem' uitgelezen. Uiteindelijk wist ik het wel allemaal wel vanuit de praktijk, maar jij hebt dat mooi en leesbaar samengevat in tijdsvolgorde; petje af. Het is en blijft complexe materie!? Vroeger in de Real World kon iedereen (2e partij) in je omgeving / dorp je snel, zonder papieren identificeren. Bij eeneiige tweelingen kon dat wel eens misgaan. (maar dat is anno 2011 nog 'gelukkig' steeds zo, totdat we DNA-authenticatie toepassen) en met vermommingen kon men ook wel eens een valse identiteit aangaan. Maar de sancties waren hoog. Toen de maatschappij complexer werd hadden we een (betrouwbare) 3e partij/tussenpersoon nodig, de overheid, welke dan middels watergemerkte papieren met unieke stempels jouw identiteit kon waarborgen en communiceren. Doch met de jaren kwamen er vervalsers, die ondanks de 10-jaren gevangenisstraf, nep-ID papieren konden maken en uitgeven en op afstand (buitenland) van de nationale justitie konden blijven. In de ...