@ beide anoniempjes (17:01 én 13:12); Het allerbelangrijkste bij het oplossen van problemen is het aankijken van problemen. Daar gaat het in onze kenniseconomie al fout, dat is ook meteen de reden waarom we niet tot werkelijke oplossingen komen en dus ook meteen de reden waarom de situatie min of meer exponentieel escaleert. Dat wil niet zeggen dat we dit probleem niet KUNNEN oplossen. Dat kunnen we namelijk en zelfs best wel gemakkelijk. Het gaat hier over herinrichting van infrastructuur en protocol modellen en het aankijken van basisprincipes omtrent de binaire basis van onze automatiseringsoplossingen bij het aandragen / onderhouden ervan. Het lijkt me een rare zaak om van ongefundamenteerd koesteren van vertrouwen te switchen naar volledige aversie zonder tussenstappen. Het is van belang dat we mensen weer leren problemen aan te kijken. Bovendien zou iets dergelijks samenhangen met een behoorlijk aantal andere fundamentele problemen in onze maatschappijen. Dat is dus op zichzelf zelfs gunstig ...