Ik kan begrijpen dat ook opsporingsdiensten hun werk graag gemakkelijk hebben. Dat is menselijk, dat komt in alle beroepen voor. Daar komt bij dat ze op onredelijke wijze afgebrand worden als er iets gebeurt. Ze deden het in de jaren '90 eigenlijk best goed. Maar soms is het gewoon zo dat je mensen onder bepaalde omstandigheden het werk voor het doel van bepaalde kwaliteitsbalans bewust moeilijker maakt. Daar mag best wat tegenover staan (budger, salaris, een zeker begrip dat niet alles kan), maar je doet dat zo omdat anders de missie alsnog dreigt te mislukken. De missie van opsporingsdiensten is niet in eerste instantie om boeven te vangen, maar om onschuldigen te beschermen. Dat houdt ook in dat het middel niet erger mag worden dan de kwaal. Er is niet veel voor nodig om dat ongewenste effect te bereiken. Criminaliteit is een randverschijnsel, zeldzaam genoeg om de krant te halen. Dan heb je met de meeste maatregelen nog een marginaal effect op dat marginale verschijnsel. Veroorzaak je zelf in totaal ...