Weet je waar dat met die kredietkaartenfraude mee begon? "Dumpster diving", de vuilnis na administratiedag doorzoeken op de doordrukken uit precies die imprinters. Nu is dat veel gelokaliseerder dan servers vol met het electronische equivalent uitschudden, maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat dit een beetje meer symboolpolitiek is, en wat minder practisch want meer papierwerk. Maar mischien was dit de meest practische oplossing. En het moet gezegd: Als je het doorhebt is het een simpele stap de afgehandelde afdrukken in de papiervernietiger te stoppen en even te kijken of er ook werkelijk alleen maar snippers in de opvangbak te zien zijn. Het levert je simpel een "ik heb het zelf gezien" garantie. Dit geeft dan gelijk aan wat voor qualiteit garanties ze van hun digitale dienstverleners te horen kregen: Onvoldoende. Afgezien van historisch precedent is het dus duidelijk een practische gedachte: Geen rare electronische lekken bij jezelf en alle verdere problemen zijn voortaan de schuld van ...