Plato heeft het vele eeuwen geleden goed gezien. Velen genieten ervan geketend in een grot, met de rug naar de uitgang, naar schaduwen op de wand van de grot te kijken. Sterker: zij wantrouwen individuen die niet wensen te berusten in een dergelijk lot en een kijkje konden nemen in de wereld buiten de grot. Onbegrijpelijk is dit niet, niemand wordt graag illusies ontnomen. De prijs voor zo'n opstelling is echter hoog en niet beperkt tot elk individu dat deze keuze onbewust, of nog erger bewust, maakt. Het illusionaire leven wordt zo tot norm, waar machtswellustigen gaarne gebruik van maken. De illusie dat politici er primair zijn in het belang van de bevolking, dat zij het algemeen belang vooropstellen, dat rechters wijze mensen zijn die de wet vooropstellen, dat de justitiële keten nimmer een eigen agenda heeft, dat de overheid altijd de (volledige) waarheid spreekt, dat bedrijven dingen en diensten leveren om klanten een plezier te doen, ... Zo kan ik nog wel even doorgaan. Zolang mensen vasthouden aan ...