Van wat ik er van begrijp zijn er drie voorstellen in het debat ter sprake gekomen, en is geen enkele daarvan er ongeschonden doorgekomen. In dit geval valt het dus bij uitzondering mee. Maar de tactieken die hier genoemd worden (eindeloos herhalen van dezelfde wensen, wachten met een wens tot er een 'aanleiding' bij gevonden is, geheime afspraken, gebruik van amvb om function creep toe te passen enz. enz.) zijn al dan niet als pogingen steeds herkenbaar en leggen de nadruk op een noodzaak tot hervorming te komen. Het achterliggende probleem is dat ons democratisch systeem voortkomt uit de verlichting van de 18e eeuw. Sinds die tijd heeft de vermenigvuldiging van onderwerpen het overzicht en dus de mogelijkheden om toezicht op de overheid te houden en deze discipline bij te brengen uitgehold. De vierde macht, die wel meegegroeid is, heeft daardoor de gelegenheid gekregen de hiërarchie (die vanaf de top bij het volk via het parlement en de ministers naar de ambtenaren loopt) in de dagelijkse gang van zaken ...