Van een staatssecretaris die zich volgaarne daadkrachtig opstelt wanneer het (weer eens) over als illegaal aangeduide personen gaat, zou je normalerwijs mogen verwachten dat hij voor wat betreft zijn eigen handelen extra gevoeligheid vertoont ten aanzien van illegaliteit. Hiervan valt herhaaldelijk echter niets te bespeuren. De staatssecretaris schiet hierin dan ook ernstig tekort. Sterker, hij wekt opnieuw de indruk alles beter te weten dan wie ook. Een houding die je niet zelden aantreft bij narcistische, machtsbeluste c.q. dictatoriale individuen. Deze opstelling meent hij zich wellicht te kunnen permitteren omdat elke discussie over justitie en veiligheid onvermoeibaar onmogelijk wordt gemaakt. Enerzijds omdat van kwantitatieve analyse van de effectiviteit van dit departement vrijwel spoor ontbreekt. Ten tweede omdat je bij kritiek ten aanzien van dit departement wordt weggezet als vijand van veiligheid. Ten derde omdat men met een beroep op (nationale) veiligheid elke poging tot kwantificeren direct ...