Ach, valt deze meneer even van zijn sokkel. En hij leek nog wel zo aardig bezig. "Hoeveel van onze privacy zijn we bereid op te offeren voor onze veiligheid?" Hoeveel? Vrij weinig, zegge helemaal niets. We zijn namelijk al een paar jaartjes bezig met grote voortvarendheid onze privacy op te offeren op het altaar van de veiligheid, en we weten ondertussen ook wat het ons oplevert: Niets. Wat zeg ik, minder dan niets. We worden er namelijk per saldo onveiliger van. Zelfs de voorbeelden die hij geeft zijn geen bijdragen aan veiligheid. Als hij denkt dat ze dat wel zijn heeft hij zitten slapen. En is daarmee [x] ongeschikt nog langer deze post te bekleden. En dat is heel erg jammer want we hebben capabele bekleders van zulke posten heel erg hard nodig. Steeds harder. We voelen deze nood ook steeds scherper bijten. En dan zit er een prutser. Wat ont-zet-tend jammer. Het is namelijk niet zo dat er een balans tussen privacy en veiligheid zou bestaan. Die is er niet. De balans die er wel bestaat is tussen wel ...