De OV chipkaart is zo ontworpen met het idee dat niet iedere terminal online hoeft te zijn. Dat was toendertijd wel een redelijke eis, maar tegenwoordig kun je je afvragen of dat nog wel nodig is. Als je eist dat alle terminals online zijn (of minstens dat ze om de paar minuten kunnen communiceren) dan kun je het hele probleem oplossen door de kaarten alleen maar een uniek nummer te geven (hebben ze al), en de terminals dit nummer naar het centrale systeem te laten communiceren wat alle extra zaken als reisproducten, saldo, status e.d. bijhoudt. Hetzelfde als bij een PINpas. Sterker nog, je kunt alle kaarten van derden (zoals de moderne PINpas met NFC) ook accepteren als OV Chipkaart, zodat de mensen niet meerdere kaarten hoeven te hebben als ze dat niet om een andere reden willen (bijvoorbeeld privacy). Frauderen kan niet meer, je kunt hooguit nog copieen maken van een kaart en die copieen werken dan op hetzelfde saldo, net als een geskimde PINpas in de magneetstriptijd. "kraken van encryptie" is er ...