Incidentenbeleid of incidentenpolitiek kun je dit noemen. Af en toe een overval, of een chauffeur die mishandelt wordt, dat vooral door de belangengroep, lees vakbeweging wordt opgeblazen tot een nationaal probleem. Dreigen met staking als de overheid niets hier aan doet, hebben we dan ook meerdere malen kunnen horen. Zonder een politiek of moreel oordeel te vellen, heb ik in de afgelopen decennia kunnen lezen, en zien, hoe de ene na de andere bomaanslag op openbaar vervoer in Israël plaatsvond, met tientallen doden als gevolg. Er is toen door geen enkele chauffeur gedreigd met stakingen, of heeft met zich ziek gemeld. Nee, het vertrouwen in een overheid, die haar uiterste best deed, om dit te voorkomen, was voor de mensen in het openbaar vervoer genoeg om hun plicht te blijven uitvoeren. Doet onze overheid dan niet zijn best, om de veiligheid voor de burgers te vergroten, het antwoord daarop, is ja met de mond, en nee met daden. Vroeger kon je de overheid in al zijn bestuurlijke lagen aanspreken op hun ...