Om ook maar even op het oude Rome terug te komen dan: Het idee daar was dat democratie prachtig werkt behalve in tijden dat er snel beslist moet worden. Dan is het handig als er een "tiran" is, die gewoon kan beslissen zonder de senaat te raadplegen en iedereen op één lijn te hoeven krijgen. Zo kwam Julius Caesar ook aan die positie. Alleen wilde hij die positie niet weer opgeven toen het gevaar geweken was, want macht smaakt altijd naar meer en hij wilde toch het beste voor het land? Met wie konden ze nou beter af zijn dan met hem? Zeg nou zelf. Dat liep niet goed af voor arme Juul, en dat terwijl hij vast wel zijn best deed om samenzweerders bijtijds te ontdekken. Maar misschien vonden wel teveel mensen dat het tijd werd dat hij plek maakte. Daarna duurde het weer een tijdje voor Rome democratisch werd, en zijn naam werd een titel (keizer). Moraal van het verhaal: hoed u voor de sterke man. Hij lost alle problemen op. Zo zou het beginnen, maar daar zou het niet bij blijven. Vreemd genoeg leren we ...