Ik weet dat OLE al sinds 1990 bestaat, maar nog steeds snap ik niet waarom een tekstverwerkingsdocument, tekst met een structuur, opmaak, afbeeldingen en dergelijke, bij zoiets als proxy-instellingen kan, langs welke weg dan ook. Met gemak als argument laat men dingen door elkaar lopen, laat men grenzen vervagen en vervallen, en dat heet dan integratie. Dit soort integratie in de fysieke wereld zou erop neerkomen dat je door een pond spruitjes plotseling doodgereden kan worden omdat dat pond spruitjes onverwacht ook vrachtwagen kan blijken te zijn. Want het is makkelijk als alles alles kan zijn via het ongelimiteerd inbedden van objecten in andere objecten. Dat zou een levensgevaarlijke wereld opleveren, waarin je van geen enkel ding meer kan aannemen dat het is wat het lijkt. Met al die macro- en object-inbedmogelijkheden die men in het digitale domein enthousiast heeft geïntroduceerd is precies die situatie gecreëerd: een gevaarlijke wereld waarin alles iets anders kan zijn dan het lijkt. Het is geen ...