Ik denk dat de meeste actoren in dezen vooral aan hun eigen situatie denken, vanuit eigen perspectief de eigen probleempjes willen oplossen. Of het nou werkelijk problemen zijn of dat de oplossinkjes bij de probleempjes passen, of niet. En dat de verborgen agenda dus vooral bestaat uit het plaveien van de weg naar de hel met de eigen goede intenties. Zelfs de "oplossingen" zijn vaak van het niveau "We moeten iets doen. Dit is iets. DUS moeten we DIT doen." Andere oplossingen verzinnen? Te moeilijk. Anderen naar andere oplossingen laten kijken? Zit alleen maar in de weg van deze "oplossing" naarbinnenschuiven. Afvragen of de gebruikte techniek wel wenselijk is? "Het kan, dus het moet", of "we moeten toch met de tijd mee", of "het moet want het is de toekomst", of noem maar op. Die totale controle die komt steeds verder dichterbij. Zo zijn er steden, onder andere in China, waar iedereen voortdurend per gezichtsherkenning gevolgd gaat worden. En o ironie, Equador (bekend van asiel verlenen aan Assange) zet ...