Wat me hier aan opvalt is dat de actiebereidheid groot is. Dat is fijn, mensenrechten overleven alleen bij een bepaalde actiebereidheid. Maar het komt op mij over als zelfkastijding door middel van de Police Nationale. Het is waarschijnlijk dat de bruuskheid waarmee in het algemeen met dit soort dingen omgegaan wordt intussen al tot onschuldige slachtoffers heeft geleid die nog niet in de publiciteit zijn gekomen. Het is niet onmogelijk dat een zekere mate van martelaarschap in de actiebereidheid zal voorkomen. Voor mensen met de moed om geweldloze martelaar te zijn kan ik alleen maar bewondering hebben. Maar kunnen we vormen vinden om aan onze actiebereidheid uiting te geven die dat nog een tijdje uitstellen? Hoe bestrijd je een machtige, sterke tegenstander? Criminelen hebben geen keus dan de verberging en dus de frontale strijd op te zoeken. Die luxe hebben wij wel als we ons voorbereiden. Ik denk dan als metafoor bijvoorbeeld aan Aikido, de kracht en bruuskheid van de tegenpartij tegen zichzelf keren. ...