Een behoorlijk suf iets, juridisch gezien, is dat men virtueel materiaal vaak behandelt als "documenten". Als iets dat gedrukt is. Een kenmerk van electronische data is juist dat het per definitie dynamisch materiaal is. Een server kan bijvoorbeeld naar elke user een verschillend "document" sturen. Of elke milliseconde een ander "document". Een foto, als "document" bestaat feitelijk niet in electronische vorm. Het is een bak met bytes, waar een programma een afbeelding van kan genereren. En in principe daar ook weer kunstjes mee kan uithalen. Te vaak wordt dan, wat men "toevallig" op een scherm kan zien, beoordeeld als de oude afdrukjes die vroeger uit de Kodak ontwikkelcentrale kwamen. Dat komt ook omdat men bij digitale data de ondrtliggende technologie niet begrijpt of wil begrijpen. Ik kan het nog scherper stellen. Als ik een bak data op mijn schijf heb staan, zelfs met een extensie .jpg of .png, dan heb ik geen verboden materiaal op mijn schijf staan. Per definitie. Een verboden beeld kan enkel ...