Ik had vannacht een nachtmerrie. Ik zag al die mensen van die apps op de rand van mijn bed zitten. Pratend over hoe ik lag, hoe ik snurkte. Over wat ze dachten dat ik morgen zou gaan doen. En hoe en wanneer ze wat aan me gingen verkopen. En hoe ze me konden draaien in mijn politieke keuzes, zodat er voor hun gunstiger wetten zouden komen. En ook dat het voor mij enkel duurder zou worden, maar dat ze al lang wisten wat er nog op mijn spaarrekening stond. Op dat moment begon ik wat ongemakkelijk te woelen. Waarop ze daar ook gelijk over begonnen. Hoe ze me rustiger konden laten slapen. Omdat ze al berekend hadden hoe lang ik economisch nog van waarde kon zijn voor ze. En hoe ze op het eind dan ook nog genoeg op mijn rekening zouden laten staan voor een mooi afscheid. Omdat dat ook weer beter was. Qua marketing, voor het vertrouwen van volgende generaties in hun zaken. Ik zat ineens klaarwakker rechtop in bed. Ik zag nog net snel het GPS icoontje doven op mijn telefoon. En het hele display in slaapstand gaan. ...