Twee voetnootjes: De gedachte kwam boven bij het bekijken van "mijn voorkeuren" voor getargete reclame in Google. Er zat wel wat in, maar er was ook best flink ernaast gegokt, hier en daar. Waarop ik bedacht, ja, ik heb natuurlijk zelf ook nooit voorkeuren bevestigd. Het is gokwerk van Google. Allemaal "het zou kunnen"-gevalletjes. Waar in kopteksten de roddelpers ook de boot afhoudt. (Maar volgens mij doen advocaten dat ook net zo goed, om geen smaadschrift te plegen...) De gedachte gaat verder. Vrijwel alle vastgelegde data is niet geverifieerd. Zo heb ik nooit mijn paspoort getoond aan mijn laptop. Of andere soorten van bewijs geleverd. (Nog even los van het feit dat bij elke internet sessie die ik aanga, het onmogelijk is te verifiëren of ik überhaupt zèlf wel achter die laptop zat...) Dus kan niet elke Mosco, die voor een grote dataminer werkt, onder een fors deel van de GDPR uit door te zeggen dat er in principe bij alle data een "zou kunnen van wel- zou kunnen van niet" gelezen moet worden? Dat ...