Het recht op de handhaving en bescherming van de persoonlijke levensfeer en op privacy wordt door de Verenigde Naties, en door rechtsgeleerden wereldwijd, erkend als een van de meest fundamentele mensenrechten. Het recht op privacy omvat ook een gevoerde correspondentie (Artikel 17 ICCPR, 1966), waaronder volgens de VN resolutie 68/167, zoals bekrachtigd in 2013, ook expliciet een digitale communicatie valt[1]. Artikel 17 1. Niemand mag worden onderworpen aan willekeurige of onwettige inmenging in zijn privé leven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling, noch aan onwettige aantasting van zijn eer en goede naam. 2. Een ieder heeft recht op bescherming door de wet tegen zodanige inmenging of aantasting. Internationaal verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten - 1966 https://en.wikisource.org/wiki/International_Covenant_on_Civil_and_Political_Rights#Article_17 Merk op dat Artikel 17, de rechtsbescherming van de persoonlijke levensfeer en privacy, vooraf gaat aan Artikel 18, dat het ...