Case 1: Ik ken een oud politieman. Goeie vriend en een warme creatieve man. Betrokken. Nog altijd. Hij maakte al vroeg carriëre. Toch hij zo 28 jaar oud was had hij al 120 man onder zich. Vanauit zijn vak kwam hij ook in situaties. En is ook al redelijk vroeg met pensioen gegaan. Ik kan nooit echt diep doorpraten over zijn werk van toen. Want door zijn werk heeft hij dingen gezien waar hij nog steeds niet over kan praten. Er komen soms enkel tranen op, en een gebaar van laat maar even zo. Wat dingen gezien. En meegemaakt. Omdat het zijn werk was. Case 2: Ik ken een echtpaar dat bij geheime diensten en zo gezeten heeft. Hij heeft nog geluk dat hij kan lopen, want op een dag ging er iets goed mis. Er hing bijna geen been meer aan. Dat weet ik dan weer niet rechtreeks van hun, maar van die politieman uit case 1. Omdat die wat gemeenschappelijks hebben. En ook weten wanneer je beter niet verder praat. Maar ik ken ze wel. Het gaat hun leven lang mee. Omdat ze dingen wisten die ze eigenlijk liever niet geweten ...