Mijn oudste hergebruikte password stamt uit 1977. Dat was om "runs" te doen op een IBM mainframe op de universiteit. Met ponskaarten die je dan eerst mocht maken in de ponskamer. Daar stonden apparaten, zo groot als een bureau, met een toetsenbord, en kon je met gaatjes ponsen, 80 karakters op een kaart zetten. Taal: Algol68. De kaarten gingen in een grote kaartlezer, die dan flop-flop-flop gelezen werden. De output kwam dan uit een hele grote lineprinter, waar kettingpapier in zat en die enorm veel lawaai maakte. Dat duurde altijd even, want de hele administratie van de universiteit werd op hetzelfde mainframe gedaan, en die had prioriteit. Er was ook nog ergens een plotter. Dat was een grote monitor, waar al lijnen op getekend konden worden, met een speciale beeldbuis, enkel groen en met een extra lange nagloeitijd, zodat je de lijnen kon zien nagloeien op het scherm en dus het hele plaatje kon zien. Maar daar mocht niet iedereen mee spelen want dat was een heel duur apparaat. Scannen bestond nog niet. ...