De discussies komen steeds op hetzelfde neer. In wezen heeft een controller moreel twee dingen te bewijzen: 1. Nut en noodzaak in verhouding tot de eventuele gerechtvaardigde belangen van de data subjects. Een goed handboek soldaat daarvoor is Professor Solove's "A Taxonomy of Privacy" (https://www.law.upenn.edu/journals/lawreview/articles/volume154/issue3/Solove154U.Pa.L.Rev.477(2006).pdf, dat o.a. 8 pagina's en ruim 50 voetnoten alleen al aan surveillance wijdt). Het mag met nut en noodzaak niet zo zijn als met de zangkwaliteiten van Kakafonix/Assurancetourix. Evenmin mag er structureel een discrepantie tussen verstrekkende verwachte resultaten van de opoffering en zeer beperkte resultaten a la het spreekwoordelijke Westelijk Front optreden. 2. Daarnaast hebben ze te bewijzen dat ze voor de duur dat de gegevens er zijn, een gekwalificeerde en vertrouwde partner zijn om die gegevens te verwerken. Dat valt grotendeels in twee punten uiteen: a. Is men respectvol genoeg tegenover de gerechtvaardigde ...