De laatste zin in dit stuk is werkelijk de allerbeste. Mensen in loondienst kiezen vrijwel altijd voor de baan en de zekerheid van die baan. Elke maand vast loon, en rechten. Je collega's kun je niet kiezen. Daar let je ook niet meteen op, laat staan dat je daar eisen aan stelt voordat je je gouden zekerheid en rechten aanpakt. Gevolg is dat op veel plekken waarin mensen onder die condities samen (moeten) werken men de onderlinge verhouding vaak oplost door terug naar de kleutertijd te gaan. Onderling worden het een soort van kinderklasjes met kinderregeltjes. Als je daar, van buitenaf, op een volwassen, of zelfs joviale manier mee gaat communiceren, dan schrikken ze zich rot. Altijd bedrijfstaal gebruiken. Al zeker als je met de juf of de meester mailt, of nog erger, met de directeur van het schooltje. Wat die laatsten doen, naast het rooster van ziektedagen bijhouden, is vaak enkel emails forwarden. Om te vragen wie hier nu weer verantwoordelijk voor is of was. Goeie vuistregel is om altijd forwardbare ...