Het vervelende is dat we hier het knelpunt nog niet hebben benoemd, ook niet als privacy voorvechters. Ik maak even gebruik van Thomas Cooley, zoals door Solove geciteerd: “it is better oftentimes that crime should go unpunished than that the citizen should be liable to have his premises invaded, his trunks broken open, his private books, papers, and letters exposed to prying curiosity, and to the misconstructions of ignorant and suspicious persons.” Het punt van niet tegen jezelf getuigen gaat er niet om of het een specifieke uitspraak is. De bescherming die er in laatste instantie van uit gaat, zie in de laatste bijzin: De bescherming tegen de misconstructies van anderen. Ik zou niet zo ver willen gaan dat iedere medewerker van de vervolging onwetend en wantrouwig is, buiten dienstverband zijn het vaak hele redelijke mensen en voor- en na hun loopbaan hebben ze vaak goed afgewogen opvattingen. Evenwel hun rol dwingt ze wel in een positie die ook door Solove beschreven is, namelijk desinteresse in ...