Zonder meteen weer in een FOSS discussie te schieten: Het heeft te maken met een verschil in het ontwerp van de filesystemen in Windows en in Unix/Linux. In Windows is een file keihard gekoppeld aan de filenaam. Als je een file wilt vervangen die open is dan moet je eerst zorgen dat iedereen die file sluit. En als dat bijvoorbeeld een veelgebruikte DLL is dan is dat niet haalbaar zonder reboot. In Unix (en daardoor ook in Linux) werkt dat anders. Een file is keihard gekoppeld aan iets wat men een "inode" noemt, dat is het item waar alles in staat met betrekking tot de file, zoals de grootte, permissies, datum/tijd enzovoorts, maar NIET de naam. Bepaalde files zijn "directories" en daarin staan filenamen, en daar staat een inode nummer bij. Dus bijvoorbeeld in de directory /home/jijzelf staat een entry "mijnfile 1234" en dat betekent dat inode 1234 de inhoud van mijnfile bevat. Als een file eenmaal open is, dan houdt de kernel dit alleen bij dmv het inode nummer, dus niet met de naam. Dit betekent een ...