Qua bijdragen aan een goede oplossing; de verschillen in effecten tussen landen met verschillende prioriteit in aanpak als Australië (decimering) en Zweden (resistentie behoud) en Nederland (midden zoeken) zijn per groepen van 100.000 mensen relatief klein. Dat komt in de eerste plaats door de keuzes in statische weergave. Namelijk met gemiddelden en cummilering per 100.000 mensen. Gemiddeldes over grote aantallen, cummulaties (en ook percentages daarover) dempen de fysieke uitschieters naar boven en beneden niet, maar verbloemen die wel in het plaatje dat de werkelijkheid zou moeten schetsen. Deze werkwijze die ook bij de zogenaamde dashboards vaker wordt toegepast, vraagt altijd erom dat je jezelf tellens achter de oren krabt als je de grafieken krijgt voorgeschoteld. Wat zeggen die plaatjes wel en niet en nog belangrijker bij keuzes die je maar 1x doet, wat blijft onbelicht? In die zin, moet een de Jonge zeker alle opties bij zijn keuzes inmiddels echt transparant hebben gemaakt. Dat heeft ie overigens ...