Zoals de wetgever je op basis van een straatverbod de toegang tot een bepaalde straat of stads(deel) kan ontzeggen, is een winkelier/uitbater indiscutabel bevoegd je de toegang tot zijn openbaar toegankelijke winkel/etablisement te ontzeggen op basis van het burgerlijk wetboek, inclusief de regels die hij/zij als winkelier/uitbater heeft opgesteld in het zogenaamde huisreglement, mits dat huisreglement is gebonden aan het burgerlijk wetboek, cq niet strijdig is daarmee. Dit klopt natuurlijk, zij het dat ook andere wetten je dwars kunnen zitten, naast het BW. De AVG/GDPR is hier echter echt wel een probleem. Een restaurant dat zegt "geef me naam en adres zodat ik marketing op je kan doen, anders eet je maar ergens anders" loopt tegen artikel 7 AVG aan dat zegt dat toestemming vrijwillig gegeven moet worden, zonder enige dwang. Dit is precies de discussie van de cookiemuur: kan een ondernemer zeggen, geef me toestemming voor cookies anders geen website voor jou? De AP neigt naar de interpretatie "nee", maar ...