Het is natuurlijk een keuze tussen twee kwaden. Aan de ene kant kunnen we het internationale terrorisme niet negeren, en moeten we de middelen hebben, om ze te kunnen opsporen voordat ze grote schade aan kunnen richten, en de opmars van de criminele organisaties in de zogenaamde bovenwereld, ook dat kunnen we niet zijn gang laten gaan. De derde categorie is het politieke activisme, dat zich steeds intoleranter opstelt tegenover de democratische samenleving, en deze door middel van intimidaties en tot nu nog voornamelijk verbaal geweld de mond tracht te snoeren. En die laatste categorie is m.i. het meest gevaarlijke. Het kwaad dat hierdoor miljoenen gewone burgers digitaal gevolgd kunnen worden is een risico, dat we met goede wetgeving in de hand kunnen houden. Maar niemand garandeert ons dat de democratische spelregels door elke democratisch gekozen overheid zal worden gerespecteerd. Feit is echter dat de mogelijkheid van massa-surveillance bestaat, en als het bestaat heeft de geschiedenis geleerd, dan ...