Laat ik het omkeren ter verduidelijking. Vorig jaar ontving ik, in het kader van het bevolkingsonderzoek op darmkanker, een plastic envelop met daarin o.a. een buisje met het verzoek om daar wat ontlasting in te doen en op te sturen. Ik heb dat gedaan - maar niet iedereen doet dat, en ook jongeren kunnen darmkanker krijgen. Hoe "handig" (effectiever en wellicht goedkoper) zou het zijn als het RIVM in rioolwater naar menselijk DNA zou kunnen zoeken dat de karakteristieke eigenschappen van darmkanker heeft, en daarnaast over een DNA database met contactgegevens zou beschikken om gevonden patiënten te kunnen waarschuwen? Let op mijn woorden: als er voldoende voorstanders zijn (al dan niet voldoende geïnformeerd over de nadelen, waaronder privacy-risico's) voor een landelijke DNA-database, gaat die er gewoon komen. Daarbij: een opt-in (of opt-out, best populair de laatste tijd) DNA-database is ook denkbaar. Het gaat echt niet meer alleen over juridische opsporing; surveillance + big data beloven gouden ...