Door Anoniem: . . . . Wat de Raad van State hier doet, is de noodzakelijkheid als uitgangspunt nemen en impliciet stellen dat die is "aangetoond" zolang de appellant (i.c. Jonker) het tegenovergestelde niet heeft bewezen. Zo'n bewijs valt echter nooit te leveren, want er is sprake van een "belangenafweging" die per definitie enigermate subjectief is. Op deze manier wordt de wil van een bestuursorgaan (i.c. de gemeente Arnhem, de verwerkingsverantwoordelijke) wet. Het gemeentebestuur komt zo in de praktijk boven de wet te staan. Deze wijze van redeneren is het omgekeerde van wat met artikel 5 lid 2 AVG wordt beoogd, als de bedoeling van dit wetsartikel tenminste is wat er in dat wetsartikel staat. Door de bewijslast in strijd met artikel 5 lid 2 AVG bij het data-subject (de burger) te leggen en niet bij de verwerkingsverantwoordelijke, zet de Raad van State hier de wet op zijn kop. De interessantste vraag is vervolgens wat de Raad van State ertoe beweegt om dit te doen. Met een "rechtsstaat" lijkt het in ...