Het ging toch allemaal secundair over het ontlasten van de zorg? Uiteraard wil niemand primair als last ervaren dat je ziek wordt van Covid-19, maar solidariteit met je naasten is toch het hoogste goed in onze maatschappij? Of heeft zich inmiddels al inktzwart afgetekend dat deze vorm van medemenselijkheid minderwaardig is? Even een citaat uit de actuele stand van zaken ergens in het land m.b.t. Covid-19: dinsdag, 19 oktober: ...Volgens ziekenhuisbestuurder David Jongen van het Limburgse Zuyderland-ziekenhuis houden zijn werknemers de toename van het aantal coronapatiënten "met pijn en moeite" bij. Het ziekenhuis is dicht bij het moment dat operaties moeten worden afgezegd, verwacht hij. Verder ziet de bestuurder dat het personeel negatiever is en dat IC-verpleegkundigen vaker te maken hebben met familieleden die corona ontkennen, zelfs als hun naaste aan de beademing ligt. "Nee, corona bestaat niet, zeggen ze dan. Doe maar andere onderzoeken." en elders: '...Voor personeel voelt het dit keer wrang om ...