Het gaat dan bijvoorbeeld om het toewijzen van woningen aan mensen met een medische indicatie of het huisvesten van mensen op grond van een medische urgentieverklaring. Dit is toch allang geregeld: loopt via de WMO (gemeente). Je wordt gekeurd, en als daaruit blijkt dat je op medische grondslag urgent een andere woning nodig hebt, dan zoek je er één en laat de corporatie van je nieuwe woning de urgentieverklaring zien. Eventueel kan deze corporatie met de gemeente communiceren of de verklaring geen vervalsing is. Daar hoeven ze echt zelf geen eigen database van te hebben, of het moet een database met karaktertrekken van hun eigen woningen zijn die ze verhuren (gelijkvloers of niet, geschikt voor mensen met bepaalde vaker voorkomende kwalen of wensen e.d.) om iemand sneller aan een geschikte woning te kunnen helpen. Maar het kleine voordeel van een eigen database zoals Ollengren het voorstelt, weegt hier niet op tegen het verhoogde risico van een datalek. Wel is het dacht ik zo dat er verwacht wordt dat ...