Dat de Raad van State een log, de burger en zijn klaagschriften minachtend orgaan is geworden, heeft een lange geschiedenis. In Nederland werd de mogelijkheid om tegen bestuurlijke besluiten in beroep te gaan al vroeg een institutioneel recht. Dat is goed. Het is een humaan onderdeel van elke democratische samenleving. Met de start van een tracé in 1983 om te komen tot een overkoepelende wetgeving m.b.t. bestuursrechtelijke procedures die nogal versnipperd een rechtsbasis hadden, leidde dat tot de Algemene Wet Bestuursrecht (AWB) in 1992. De pest is nu dat konden voorheen rechters de belangen van de burger in gelijke mate afwegen aan die van de staat - en dat konden zij, omdat een klacht werd gezien door het meewegen van allerlei regels her en der, nu gebonden waren aan een wet; de AWB; een wetgeving die de belangen van de staat belangrijker weegt dan van de klager, de burger. Sindsdien verdwijnen overheidsbesluiten nooit meer van de kaart. Je kunt van de Raad van State wel gelijk krijgen op je bezwaar ...