Het probleem is bijna ouder dan de eerste PC. Het is geboren bij de introductie van het "klantendenken", de burger als "klant" van de overheid. Die op zijn beurt diensten levert. Het zien van de overheid als een keten van ijssalons die een betrouwbaar merk proberen uit te stralen. Wat daarna werd gevolgd door een enorme sloot van "managers". Die dan ergens verantwoordelijk werden omdat dat op hun visitekaartje stond. Ook in het gemeld stukje boven in Computable wordt even opgemerkt dat bij zo'n uitgebreid boek "helaas de managementsamenvatting ontbreekt". Zodat je het boek dus niet helemaal hoeft te lezen. Maar wel net alsòf kan doen! De overheid is geen logo. Geen dropfabriek. Geen oppertuneties en targets onderneming. Om te beginnen al omdat een overheid helemaal geen ondernemersrisico heeft. Een overheid kàn helemaal niet failliet bijvoorbeeld. En daarna verkocht aan de Chinezen of aan de Canadezen met een reddingsplan. Door die hele ijswinkel-kijk krijg je meer en meer "ontevreden klanten". Die dan ...