Dat is natuurlijk niet zo moeilijk. De overheid kan niet denken (geen enkele organisatie kan dat). Alleen mensen kunnen denken. Alle ambtenaren zijn mensen. Elk mens heeft maar een beperkt bevattingsvermogen. Een mens heeft ook altijd een ambitie. Die reikt vaak niet verder dan de eigen taakopvatting. In zwart-wit scenario: Het gevolg is dat vanuit de eigen taakopvatting wél invulling wordt gegeven aan processen, procedures, technologie, maar alle andere aspecten geen aandacht krijgen. Onder andere privacy is dan een ondergeschoven kindje. Als iemand dan toch een aspect als privacy benoemt, dan wordt die persoon genegeerd of zelfs uitgesloten van meedenken/meebeslissen. Wil je weten hoe dit werkt? Lees Andre Wierdsma afscheidsrede in boekvorm Vrijmoedig Positie Kiezen. zoek naar 'plek der moeite' en de rest van dat hoofdstuk (maar een paar pagina's). Dit gedrag ken ik overigens bij mezelf. Ook ik denk vaak: 'waarom moet die persoon (groep) zich hiermee bemoeien? Die heeft er toch geen ...