Ach Mark. Ook geen gemakkelijk leven. Moeilijke afwegingen. Vooral met zo een melkmuiltje. Telkens weer die afwegingen. Telkens weer die veel te hoge verwachtingen van de klanten. Telkens weer dat punt, zal ik nog zegeltjes bijplakken of de boekjes inwisselen voor het echte grote geld. En dan toch maar weer die foto op een fiets. Met een spijkerbroek aan. En een lunchtrommeltje onder de snelbinders. En dan weten dat hij vooral naar voren is geschoven door de grote VVD pensionados om de schone schijn op te houden. Als een toyboy. Ik zou er niet mee willen ruilen. Ik fiets mijn eigen fietspad. Dat enkel met de VVD te maken heeft omdat het daar allemaal zich in alle bochten wringt om op mijn fietspad te fietsen. Met foto op social media, en liever als ik er zelf niet op sta. Want anders lijkt het niet van hun. Maar dat fietspad heb ik wel zelf aangelegd. Zelf gebouwd. Niet geërfd, noch gewonnen in de loterij. Dat had eigenlijk nooit iets te maken met de VVD. Ik ben ook nooit VVD geweest. Mijn hart is rood, ik ...