Tandarts zijn is een heel goor beroep. Ik hoor het hem nog zeggen, of ik zelf nooit achter die verstandskies kijk. Uhm ikke? Eigenlijk nooit. Dus moest ik elke drie maanden terug komen. Want die skiboxen waren toen al niet goedkoop. En als je twee keer wilt en dan ook nog naar de maaledieven... Maar dat moest de mondhigiëniste dan maar doen. Toch blijft het een goor beroep. Want wat achter mijn verstandskiezen plakt, dat weet ik natuurlijk nog beter dan de tandarts. Alleen dat zeg je natuurlijk niet tegen een dokter. Die drie keer op wintersport gaat en regelmatig naar de maaledieven. Toen ik echt dure tanden kon betalen heeft die tandarts dat in bitcoins gestoken. Best slim. Die is daarna ook gelijk gestopt met dat gore werk. Want de mondhygiëniste had er ook al geen zin meer in. Er zijn mooiere beroepen. In de jaren 70 was dokter het hoogste. Waar je zelfs van de MAVO naar door kon stromen. De wereld lag open en al zeker als je dokter kon worden. Om dan gelijk al op maandagmorgen in de naad van je ...