De kwetsbaarsten in de samenleving gaan het eerst eraan: zij zitten uitgebreider in de gemeentelijke databases (verhoogde kans op datalekken) en zij ondergaan in het algemeen meer stress, waartegen ze ook nog eens minder bestand zijn. Armoede vreet aan gezondheid. En financiële buffers om de door identitetsfraude veroorzaakte financiële problemen op te vangen hebben ze al helemaal niet. De stresstoename is a/ vrijwel niet als zodanig te bewijzen en b/ zelden causaal te relateren aan een (of meerdere) datalek(ken) omdat er in de maatschappij voortdurend nieuwe crises opduiken, die stressverhogend werken. Deze obstakels gelden samenlevingsbreed. Schadevergoedingen voor geleden immateriële schade, zoals een verslechterde geestelijke gezondheid, zijn dus onbereikbaar - waarbij overigens de vraag gesteld kan worden of financiële tegemoetkomingen veel zoden aan de dijk zetten. Ik denk, dat substantiële hulp van de overheid bij vastgestelde identiteitsfraude, dus hulp in de vorm van actieve probleemoplossende ...