Deze kwestie vind ik tekenend voor de manier waarop de overheid in het algemeen tegen privacy aankijkt. De manier van redeneren volgt dan ongeveer deze lijn: "De data is vertrouwelijk, maar we hebben vastgelegd (in een wet, overeenkomst of convenant) op welke wijze we de informatie opslaan en wie er toegang toe heeft. Daarom is de privacy gewaarborgd". In de letterlijke zin is dat ook zo; er zijn bepaalde waarborgen ingesteld, dus de privacy is gewaarborgd. Dat voor de meeste mensen die waarborgen geen waarde hebben om verschillende redenen (slechte uitvoering, slechte handhaving, geen controle, gebrekkige beveiliging, ambtenaren die niet vervolgd worden voor overtredingen e.d.) en dat simpelweg het feit dat die informatie daar opgeslagen wordt ervaren wordt als een schending van privacy zelfs als alle waarborgen correct worden uitgevoerd en gehandhaaft, wordt niet gezien als een factor van belang. Er heerst een wensdenken bij de overheid dat als iets is vastgelegd op papier de realiteit zich daar naar ...