Mbt een aantal reaguurders (je weet zelf wel of je je aangesproken voelt): Wanneer het over de oorzaken van de gierende onvrede en gillende opstandigheid in de maatschappij gaat, zijn er altijd twee verhalen, die zelden of nooit naast elkaar worden gezet. Het eerste narratief is sociaal-economisch. We hebben het over grote groepen die zich al decennia gekleineerd voelen, over het hoofd gezien of miskend, door een bestuurlijke en zakelijke elite, die de blik stevig op de grote wereld heeft gericht, en onze kleine wereld vergeten is – of daar achteloos aan voorbij gaat. Dat is de ontevreden burger, die zich te lang niet gezien weet. Maar vlak naast hem staat de burger die zich niets meer laat zeggen. Dat is de burger die alles wat zijn eigenbelang in de weg zit als vijandig beschouwt, als repressie van buitenaf. Maatschappelijke uitdagingen die een gezamenlijke inspanning vereisen, zoals de klimaatcrisis of een minder ongelijke samenleving, of een verenigd front tegen de terreur van Rusland, worden ...