Tot een paar decennia geleden was het juist in de politiek uit den boze om te liegen. Het beroep bestond immers al voor 90% uit feiten verdraaien en de waarheid vernuftig de nek om te draaien door creatief en selectief met taal om te springen. Sinds liegen de norm geworden lijkt te zijn, ga je je toch afvragen: wat blijft er dan van het vak over? Het kleine beetje moeite dat men deed wekte in ieder geval nog de indruk dat ze zich zelf ook dondersgoed bewust waren van waar en wanneer ze de zaken aan het verdraaien waren, en waarom. Straks krijg je nog mensen aan de macht die te lui en te dom zijn geweest om daar zelf ook maar enig benul van te hebben, en die weten dan niet beter dan dat ze keurig napraten wat hen is voorgezegd. Wanneer je de huidige generatie iets te direct aanspreekt op verantwoordelijkheden waarin ze tekort schieten, beginnen ze al te miepen dat ze zich niet veilig voelen binnen het gesprek, en vluchten liever in een denkbeeldige burnout dan in te zien dat professioneel in rondjes liegen ...