Er wordt door sommigen gesteld dat bij eventuele opname in een ziekenhuis zo veel mogelijk medische data aanwezig zou moeten zijn. Nu de praktijk door een ervaringsdeskundige die vele malen het ziekenhuis bezocht, ook met levensgevaarlijke toestanden. Wat de artsen nu net niet doen, is het dossier raadplegen, daar hebben ze gewoon geen tijd voor, De patiënt moeten we zo snel mogelijk stabiel zien te krijgen en de rest komt later wel of we vragen de familie wel. Als je onder behandeling bent en zelf ook de gesprekken die gevoerd worden bij houd [ opnemen of verslag maken] kom je tot de ontdekking dat de volgende keer als je weer komt de helft of meer niet genoteerd en gaan doodleuk opnieuw een vragenuurtje voeren en moet je later terug komen. Ga je van een bepaald ziekenhuis naar een ander en het dossier moet mee, dan heb je een probleem. Ze gunnen elkaar het licht in de ogen niet, en dus sturen ze het dossier ook niet. De nieuwe arts begint dan weer van voren af aan. Veelal het beste is heb ik gemerkt, ...