Vanaf 1979 zijn Nederlandse ambtenaren van diverse ministeries en diplomaten steeds druk bezig geweest in meetings in Parijs, Brussel en Den Haag voor optuigen van allerlei verdragen en de eerste uitvoering ervan met als 1 van de belangrijkste kenmerken om invloed van burgers op besluiten te minimaliseren tot te cancelen. Door zowel besluitvorming bevoegdheden over te hevelen naar Brussel en dan ook zoveel mogelijk daar door technocraten in plaats van "politici" te laten optuigen. Enerzijds werden die besluiten vaak omringd met een enorme hoeveelheid juridische en diplomatieke afspraken per regeling, anderzijds maakte dat dat het voor politici als snel te technisch, te omvangrijk en teveel was om hun tanden in de kern te doorvatten was. Waar het tot en met de jaren 90 nog achter de schermen heette te zijn wat er aan mogelijke afspraken / regels was weg gelaten terwijl die elementen diverse achterdeurtjes bevatten. De zogenaamde Brusselse weetjes voor "insiders". Weet je die dan pas kon je beoordelen of zo'n ...