Het probleem lijkt in dit geval niet het Kifid te zijn, maar de wetgeving zelf, in casu de AWR. Met de in de AWR opgenomen verplichting voor creditcardmaatschappijen om de BSN-nummers van klanten aan de Belastingdienst door te geven, is de privacy-bescherming van die klanten uitgeschakeld. Die plicht in de AWR is nergens voor nodig. Het gaat immers om de belasting die de creditcardmaatschappij moet betalen. Daarvoor zijn de inkomsten van de creditcardmaatschappij van belang, maar niet de identiteit van elk van de honderdduizenden klanten. Maar ja, als het parlement een dergelijke surveillance van klanten via de creditcardmaatschappij kennelijk "nodig" vindt om het parlement moverende redenen, en het daarom in een wet heeft opgenomen, dan gaan onze gehoorzame rechters die wet echt niet toetsen aan internationale verdragen die dat verbieden. Ook al zou dat wel moeten. Gehoorzaamheid aan wat de baas wil, vinden rechters belangrijker dan de wet. Dan is er nog de Wft, waarin het depositogarantiestelsel het ...