Heb jij een uitdagende vraag over beveiliging, recht en privacy, stel hem aan ICT-jurist Arnoud Engelfriet en maak kans op zijn boek
"De wet op internet".
Arnoud is van alle markten thuis, maar vindt vooral in technische / hacking vragen een uitdaging. Vragen over licenties worden niet behandeld, aangezien die geen raakvlak met beveiliging hebben. De Juridische vraag is een rubriek op Security.nl, waar wetgeving en security centraal staan. Elk kwartaal kiest Arnoud de meest creatieve vraag, die dan zijn boek zal ontvangen.
Vraag: Recent wilde ik een bankrekening openen bij Argenta, en in de voorwaarden viel me op dat er expliciete eisen werden gesteld over veiligheid.
Cliënt dient regelmatig zijn pc te scannen op computervirussen en andere schadelijke programma’s met behulp van de meest recente versies van anti-virusprogramma’s en personal firewalls en passende maatregelen te treffen om zijn computer af te sluiten voor misbruik van buitenaf. Cliënt dient zelf zorg te dragen voor de aanschaf van een anti-virusprogramma en personal firewalls.
Nu is het goed dat banken eisen dat de klant enige verantwoordelijkheid neemt, maar kan een bank hiermee de klant verantwoordelijk stellen of de eigen verantwoordelijkheid afwijzen in geval van ontvreemding van geld via internetbankieren?
Antwoord: Inderdaad, steeds meer banken eisen expliciet dat je als klant, pardon cliënt(*), maatregelen neemt ter beveiliging van je internetbankieren. Dit is gebaseerd op regels uit het Burgerlijk Wetboek.
Sinds 2009 is de aansprakelijkheid voor fraude bij betalingen geregeld in artikel 7:529 BW. (Voor de mensen met e-commerce achtergrond: artikel 7:46g BW, waarin een andere regeling stond, is op datzelfde moment vervallen.) Dit artikel is ingevoerd op basis van Europese richtlijnen over financieel handelsverkeer. De hoofdregel is dat de klant bij verlies of diefstal van het betaalinstrument (zoals een digipass of een lijst TAN-codes) tot maxmaal € 150,– aansprakelijk is, behalve als de betaler "frauduleus of opzettelijk of met grove nalatigheid heeft gehandeld".
Wat dat precies inhoudt, zal nog moeten worden uitgevochten bij de rechter, maar algemeen gezegd is daarvan sprake als je de "maatschappelijk vereiste zorgvuldigheid" in zeer grote mate veronachtzaamt en geen acht slaat op wat duidelijk zou moeten zijn voor iedereen. Zeg maar: blunderen.
Wie zijn betaalinstrument kwijt is of vermoedt dat een derde daar toegang toe heeft, moet meteen een kennisgeving doen bij de bank (art. 7:524 BW). Hij is dan niet meer aansprakelijk voor betalingen gedaan met dat instrument na de datum van kennisgeving.
Uit dit artikel volgt ook dat je wettelijk verplicht bent je te houden aan de voorwaarden van je bank over gebruik van het betaalinstrument (zolang deze redelijk zijn natuurlijk). Beveiligingseisen zoals de Argentabank (maar ook andere banken) deze opleggen, zijn dus in principe rechtsgeldig als de eis vandaag de dag redelijk te noemen is. En mij lijkt eisen van een recent antivirusprogramma (als je Windows gebruikt) en een fatsoenlijke firewall wel redelijk.
Arnoud
(*) Wat is het verschil tussen klant en cliënt? Ongeveer 200 euro per uur.
Arnoud Engelfriet is ICT-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. In 2008 verscheen zijn boek "De wet op internet".
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.