Door Reinder: Er staan een stuk of wat lange reacties hierboven op een commentaar dat ik heb gemaakt op een verhaal dat de strekking had "advertenties zijn diefstal van mijn stroom, want ik heb er niet om gevraagd toen ik de pagina bezocht". Omdat ik geen zin heb te reageren op alle losse reacties hier een wat helderder uiteenzetting van het punt dat ik probeerde te maken.
-Over het pakken van los fruit (de analogie loopt wat scheef op dit punt, dat is waar, maar goed..): Waar ik het over had waren fruitmanden, als in zo'n kant en klaar pakket met celofaan en een strik eromheen, wat je als geheel pakker dient te kopen en niet uit elkaar kan halen, en dus niet over los fruit..wat ik dus zei was: of je koopt het hele pakket en accepteerd de inhoud, of je betaald voor een custom-made mand. Ik gebruikte dus het woord "fruitmand" juist met de expliciete bedoeling om een analogie te maken met iets dat uit losse onderdelen bestaat (allerlei fruit c.q. tekst, plaatjes, advertenties, stylesheets), wat je als compleet pakket koopt (fruitmand met strik en celofaanjte c.q. de complete pagina) maar waar dingen in zitten die je niet wilt hebben (sinaasappels c.q. advertenties). Het verhaal over winst, klantwens e.d. is natuurlijk waar maar niet zo relevant voor het punt dat ik probeerde te maken, het ging mij over het principe van een aanbod en een vraag daarvoor. Of de huidige manier van bedrijfsvoering van websites verstandig is of niet is voor de principiele vraag niet relevant.
-Over de website die uit verschillende onderdelen bestaat: Ja natuurlijk bestaat die uit verschillende componenten die van verschillende bronnen afkomstig zijn en allerhande ondersteunende inhoud meesturen zoals stylesheets en cookies. Dat is hoe het werkt, maar dat is dus ook het verzoek dat je indient op het moment dat je met een browser naar die site gaat en zegt "doe mij die pagina van jou maar". Maar het is nog steeds de gebruiker die de keuze maakt en een handeling verricht om naar zo'n site te gaan. Anders gezegd: papieren reclame kan door je bus naar binnen geschoven worden als je ligt te slapen op de bank, maar voor reclames op websites zal je toch echt je computer moeten aanzetten, je browser moeten starten (of het telefoon/tablet equivalent hiervan) en tegen je browser moeten zeggen dat je de inhoud achter deze of gene url wenst te hebben. Zeggen dat je er niet om hebt gevraagd op het moment dat je een site bezoekt is totale waanzin, je vraagt die pagina op of je doet het niet. Je gaat ook niet klagen bij de tijdschriftenhandel op het moment dat je er naar toe gaat, een tijdschrift koopt, die meeneemt naar huis en er daar achter komt dat er ook advertenties in staan terwijl je het tijdschrift alleen maar hebt gekocht voor de artikelen. Ook al wil je die niet, en vind je ze vervelend, je hebt het tijdschrift gekocht als compleet pakketje van tekst, afbeeldingen en advertenties.
-Over wetgeving: Klopt, die wetgeving is er niet. De reden dat ik grijp naar een analogie, ook al ben ik het met je eens dat die van de groenteman uit elkaar valt als je het te ver dooranalyseert, is dat ik probeer een punt duidelijk te maken, en dat is deze: Er zijn, zo blijkt overduidelijk uit de verschillende reacties niet alleen in dit topic maar ook andere over dit onderwerp, mensen die menen dat het kunnen bekijken van een website een recht is, maar dat is het niet, het is een gunst, het is iets dat je mag zolang het toegelaten wordt. Reacties in de lijn van "rot op met je reclames, daar heb ik niet om gevraagd, ik wil alleen de content, houd je reclames binnen, die wil ik niet, dat is diefstal van mijn bandbreedte en stroom" e.d. Wat er uit spreekt is het idee dat het kunnen bekijken van die site een recht is dat hen niet ontzegt kan worden, alsof de eigenaar van de website maar te zorgen heeft dat de inhoud beschikbaar is voor een ieder, het idee van "hoe haalt die website het in haar hoofd om mij advertenties te willen voorschotelen". Dat idee is het waar ik commentaar op heb. Zeggen dat een website die kostenloos te bezoeken is diefstal pleegt door bandbreedte te stelen van de gebruiker die er zelf bewust voor kiest om die site te bezoeken door het plaatsen van advertenties waarmee de site bekostigd wordt is totale waanzin. Op het gevaar af wederom verkeerd begrepen te worden nog maar eens een analogie: het is als zeggen dat de AH die kostenloos Allerhande's weggeeft, en die je bewust mee naar huis neemt om de recepten te lezen diefstal pleeft omdat het meenemen van de bladzijdes met advertenties waarin je niet geintereseerd bent gewicht toevoegd waardoor het je benzine kost. Het is absolute waanzin, moet je voorstellen dat iemand zou roepen dat 'ie niet gevraagd heeft om advertenties in de allerhande en dat ie het belachelijk vind dat hij die erbij krijgt, en dat ie vervolgens bij het hoofdkantoor gaat klagen om te eisen dat ie een exemplaar toegezonden krijgt zonder advertenties want daar heeft 'ie recht op, want je kan hem in de winkel zo meenemen maar dan staan er ook dingen in die hij niet wil en die mogen ze houden en oh ja, of ie ff kan vangen voor de extra benzine die het hem kost. Zo iemand zou, terecht, uitgelachen worden maar in de diverse topics over adblockers op deze site zijn er talloze reacties te vinden van mensen die precies dit vinden en nog boos worden ook als je zegt dat hun ideeen bizar zijn.
De verhalen over bedrijfsvoering, en klantenbinding, en wat nou het slimst is om te doen, en of het met of zonder nou beter is en waarmee je klanten beter bediend en al dat meer is niet zo relevant voor dat principe. Of het nu waar is of niet maakt niet uit, als je dat als argument aandraagt begrijp je het onderliggende principe van eigenaarschap en zeggenschap over eigendom niet. Dit gaat ook op voor het argument dat het veiliger is om te blokkeren om malware buiten te houden. Dat is waar, en het is ook een goede reden om te blokkeren, maar het is geen argument op basis waarvan je tegen de eigenaar van een website kan zeggen dat deze een of andere verplichting tot leveren heeft. Laat ik ook nogmaals nadrukkelijk stellen dat ik een enthousiast gebruiker van adblockers ben, maar ik begrijp het als een website zou zeggen dat ik geen toegang meer heb tot hun content omdat ik de advertenties waarmee zij de site bekostigen blokkeer; het kunnen bezoeken van die site is immers geen recht maar een gunst (de engelse betekenis van het woord privilege zou beter zijn, maar in het Nederlands heeft het woord de betekenis van voorrecht, wat alleen maar nog verwarender zou zijn. Wat ik bedoel is dat het iets is dat je ongevraagd mag gebruiken, maar dat ook zonder mededeling of toestemming vooraf gestopt of ingetrokken kan worden.).
Het is de wetgeving die er niet is, en dus eerst moet worden ontwikkeld, en dat zal alleen maar in EU verband mogelijk zijn.
Al die voorbeelden zijn wederom appels met peren vergelijken, en ik zal dit met een praktijkvoorbeeld trachten duidelijk te maken. In 1946 werd een Duitse politieman ter dood veroordeelt, omdat hij o.a. een Nederlandse burger zogenaamd op de vlucht had doodgeschoten. In 1947 werd in cassatie hij ontslagen van rechtsvervolging, omdat door de toenmalige wetgeving de rechtbank feitelijk onbevoegd was om deze politieman zelfs maar te vervolgen.
http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010949712:mpeg21:a0060
Het toont aan, dat het ontbreken van een detail, verstrekkende gevolgen kan hebben.