15-06-2016, 12:49 door Anoniem: Door Anoniem: 15% maakt geen backup hier op security.nl? Verbazend als je het mij vraagt.
Die 15% heeft denk ik geen sociaal wenselijk antwoord gegeven, maar de waarheid geklikt.
Ik denk dat "verstandig" een beter woord is.
Ik ben geen psycholoog maar vermoed dat mensen (maar ook dieren), veel vaker dan je denkt, risico's inschatten.
Ik vind het alijd boeiend om kauwtjes op de vluchtstrook te zien hippen terwijl op 2m het verkeer voorbij raast. Ook zij schatten risico's in, en,
voor henzelf als individu, net zo onverstandig als wij mensen dat doen. Namelijk:
1) Als er ook andere kauwtjes lopen, zullen
zij wel over het volgende hebben nagedacht, en hoef ik dat dus niet meer te doen. En zij weten vast wel wat ze doen, want anders waren ze al eerder platgereden en zouden ze nu niet op deze vluchtstrook lopen. En trouwens, zelf ben ik ook nog nooit platgereden op deze vluchtstrook;
2) Maar stel dat er
toch een auto over deze vluchtstrook gaat rijden terwijl ik hier zit;
3)
Als een auto tegen mij aanknalt of met een band over mij heen rijdt, loopt het niet goed met mij af;
4) Ik heb al een tijd geen auto's meer gezien op deze vluchtstrook;
5) Ik kan altijd nog proberen weg te vliegen als er een auto aankomt.
Om risico's zo goed mogelijk in te schatten moet je:
1) Het
nut en
noodzaak ervan inzien om voldoende tijd te besteden aan een rationele beslissing (=risico analyse);
2) De
bedreiging goed kennen en begrijpen (een woord dat vaak verward wordt met risico);
3) De
impact kennen, zowel
worst case als in minder dramatische situaties (hoe
erg is het als je alle versies van jouw, nog niet ingekeverde, afstudeerverslag of de babyfoto's van je kinderen, kwijtraakt);
4) De
kans, dat de bedreiging bewaarheid wordt, voor elk impact scenario, inschatten;
5) Weten of en welke mitigerende (schade voor jou beperkende) maatregelen al van kracht zijn.
Probleem: mensen (en dieren) hebben grote moeite met het Fukushima-effect (ik noem dat zo), d.w.z. bedreigingen met grote impact en kleine (vaak ook nog eens verkeerd ingeschatte) kans.
Dat begint al bij punt 1: om die inschatting goed te kunnen maken,
moet je de daaropvolgende stappen al een keer doorlopen hebben - in zo kort mogelijke tijd. Dat kip-ei probleem is vaak funest als we, bij die eerste iteratie, de kans laag inschatten. Waarbij kans-inschatting sowieso ongelofelijk moeilijk is.
Daarbij komt dat veel mensen zich überhaupt niet realiseren dat een defecte schijf of ransomware hun bestanden ineens ontoegankelijk kan maken, en bovendien onderschatten ze vaak ook het aantal waardevolle bestanden op hun schijf (vergelijkbaar met het gangbare onderschatten van wat de nieuwwaarde is van de inboedel in jouw woning).
Bij Fukushima is het overigens, voor zover ik weet, niet zozeer fout gegaan op punt 1 maar op punt 4 (alhoewel je kunt argumenteren dat er
kennelijk te kort over de kans is nagedacht).
Lang verhaal kort: hoe langer geleden het is dat ons een specifieke "ramp" is overkomen, hoe kleiner we de kans inschatten dat zo'n "ramp" ons (nogmaals of voor het eerst) overkomt, en hoe
minder we geneigd zijn om goed over de risico's na te denken en mitigerende maatregelen te nemen (back-uppen, verzekering afsluiten etc). Belerende verhalen over impact (van mensen zoals ik of artikelen op security.nl, nu.nl etc.) hebben daarbij nauwelijks invloed.
Nog een vergelijking: na te zijn geflitst, hou ik me
aanvankelijk beter aan de snelheidregels.
De vraag is: hoe doorbreken we dit het beste?