Beste Erik van Straten,

Zou er ook niet een app kunnen worden ontwikkeld die de eigenaar ervan behoedt tegen onhygienische gedrag ten tijde van Corona-COVID-19 virus gevaren.

Een app die echt telt hoe lang je je handen wast, zodat je niet als Boris Johnson het versje "Happy Birthday" helemaal moet hebben uitgezongen. Een app die erop let dat je buiten latex handschoenen draagt, je je schoenen ontsmet voor het naar binnen gaan, je beschermende bril wel draagt en een capuchon, eventueel een mondkapje (geen maandverband). Dat je bepaalde zaken in geen 72 uur aanraakt, enz. enz.

Dat je eet, zoals het hoort, dus niet als Amerikanen en de meeste Nederlanders met een hand naast je bord en een onder tafel.

Dat je de juiste social-distancing in acht neemt tegenover mensen, waar je niet mee samenleeft en in de winkel doet wat er van je verwacht wordt of tijdens een ommetje, zo lang dit nog kan. Je hebt nu smart apparatuur, laat smart applicaties je dan ook helpen bij de bescherming tegen dit gevaar. Integreer in auto's bij de tom-tom waarschuwingen als je plaatsen nadert met veel gekende besmette mensen onder de bevolking en handel naar aanleiding in overeenstemming met deze alerts.

Een app is niet bang te krijgen, wordt niet moe en kan een goede hulp zijn bij verantwoord gedrag en gaat even lang mee als de batterij hem toestaat.

luntrus

Onduidelijk in je betoog is waarom deze oplossing sowieso een component van virusoverdracht beïnvloed.

De volgende simulaties van 3Blue1Brown geven namelijk groot inzicht
https://www.youtube.com/watch?v=gxAaO2rsdIs

Uit die simulaties blijkt dat wanneer enkele procent punten van de populatie zich niet houdt aan de maatregelen, deze de virusoverdracht component R weinig beïnvloed, als groep zijnde.

De ICT oplossing is dus een illusie.

Meest belangrijke element in de virusoverdracht kan bestreden worden met hygiëne, investeer daarin.

Dat is maar in een deel van de gevallen zinvol, en bovendien is het een illusie dat je de pandemie daarmee kunt stoppen.

Zelf zie ik niet (maar dat kan best aan mij liggen) hoe ICT de overdracht van het Coronavirus zou kunnen beïnvloeden. Echter:

Momenteel lopen er experimenten met het, aan zieke mensen, toedienen van bloedplasma met antistoffen van genezen patiënten. Vroeger of later zal dit, of een ander medicijn, helpen om doorsnee mensen (dus niet de kwetsbaren met hoge mortaliteitscijfers) de ziekte met relatief milde symptomen te laten doorstaan (vergelijkbaar met een flinke griep). D.w.z. zonder dat zij op de IC terechtkomen, en wellicht in de meeste gevallen zonder ziekenhuisopname.

Die 2 ruwe voorbeelden die ik geef (proefballonetjes zo je wilt), gaan uit van dat scenario - met als doel het enerzijds zo snel als mogelijk opstarten van de economie en anderzijds het beschermen van kwetsbare mensen waarvoor die medicatie (mogelijk) onvoldoende helpt.

Mijn verzoek is dat we allemaal nadenken over potentieel realistische oplossingen (i.p.v. ons blindstaren op één type app), eventueel afhankelijk van een bereikt stadium (zie het lijstje van 6 verbeterende omstandigheden, dat overigens aangevuld mag worden), om zo snel als mogelijk de economie weer op te starten. Niet alleen in Nederland natuurlijk.

Maak het meer algemeen, ebola mers en wat andere virussen bestonden al, er komen steeds nieuwe.
1) Beschikbaar komen van middelen om grotere aantallen mensen te kunnen testen op het hebben gehad van een virus;
2) Beschikbaar komen van middelen om grotere aantallen mensen te kunnen testen op het besmet zijn met virus;
3) Beschikbaar komen van middelen om grotere aantallen mensen te kunnen testen op het besmettelijk zijn met virus;
4) Beschikbaar komen van medicijnen voor het verminderen van ziekteverschijnselen
(waaronder langdurige of permanente schade aan de longen);
5) Beschikbaar komen (in voldoende aantallen) van een vaccin tegen virus;
6) Er meer bekend is of en hoe lang mensen imuun blijven na besmet te zijn geweest.
7) Mogelijke Verspreidingspatronen via mens - mens overdracht.
8) Mogelijke Verspreidingspatronen via mens -drager - mens overdracht.
9) Dichtheid van mensen/drager - beperkring nieuwe besmetting

1) Antistoffen aantonen als een omgekeerde RNA (DNA) analyse. Probleem dat je het pas overlevenden van een nieuwe virus kan gaan bepalen. RNA-DNA analyse is vrij recent pas massaal in te zetten. Let op de monsters bevatten DNA.
Het vaststellen van antistoffen lijkt sneller en gerichter te kunnen als alles bekend is van 2).
De betrouwbaarheid is echter niet hoog 30% false negative, 20% false positive lijken normale waardes te zijn.

2) Besmet zijn met virus; Je moet het virus kunnen isoleren en een RNA (DNA) snel kunnen bepalen.
Let op de monsters bevatten DNA. Doorlooptijden van meerdere uren voor doorlopen van een test zijn gangbaar.
Dat is werkbaar voor zorgverlenders tijdens de cirisis, niet bij een toegangspoort bij een kantoor of vliegveld.

3) De besemtting waarnemen? Dat is onmgelijkheid gezien de aard van een virus. Je zult het moeten terugherleiden naar wat er gebeurt zou kunnen zijn bij optredende gevallen. Dat is de correlatie vinden, het aantonen doe je door via een vermoeden de keten te verbreken. Blijf dan kijken of er effect is, dat is het bewijs.

Je ziet de uitdaging van privacy en big data technieken gebruiken. De medische wetenschap is er op gebouwd. Je zult wat met de drempels "mijn privacy" versus volksgezondheid moeten. ca 150 jaar terug was de privacy van anderen belangrijk da dat eigen ego privacy.

7) 8) 9) Moet je niet vergeten. Het tegengaan van verspreiding is een wezenlijke stap.
De waarheid over melaatsheid is onduidelijkhttps://nl.wikipedia.org/wiki/Lepra. Wat wel duidelijk is dat het besmetten van een ander een echt gevaar is. Voorkomen van besmetting het verbreken van de ketting is belangrijk.

Als je een besmettingsketen als een invoering in een blockchain zou doen met alle persoonskenmerken dan heb je wel een flinke uitdaging als data er later bij moet of verwijderd moet worden, Een SNA analyse is een andere insteek.

Beste Erik van Straten,

Verder moet je altijd oppassen met zogenaamde "function creep" ten behoeve van een op eniger tijd op te treden agenda.
Men hoeft dus niet altijd in de toekomst het beste met ons voor te hebben (de-populatie-agenda onder het mom van vrije keuze bijvoorbeeld -eugenetica, voltooid levenseinde, organenoogst).

Waarom bijvoorbeeld camera's op perrons uitrusten met sensors, zodat de mensen met verhoogde temperatuur oplichten?
Men kan nu al heel veel m.i. met alle profileringsdata, waar Google en facebook, je provider, je slimme apparaten e.d. opzitten.

Willen we nu naar zo'n brave new world, waar op een bepaald moment het niet alleen zo is, dat een bejaarde zijn of haar plaats moet opgeven voor een jongere op de IC, maar zelfs hun leven t.b.v. het nut van het algemeen (het Bill Gates verhaal en dat van de eugenetici en de Georgia Guide Stones, de mensheid moet gehouden worden aan een gezond maximum van anderhalf miljard in harmonie met al het andere leven op de planeet, tenminste de uiterste consequenties van dit denken)?

J.O.

In het -inktzwarte- scenario waarin mensen onvoldoende immuniteit [1] opbouwen en/of het virus snel zo muteert dat je daar niks aan hebt, is hygiëne letterlijk van levensbelang. Ik vraag me echter af in hoeverre een app eraan kan bijdragen dat mensen meer aandacht aan hygiëne gaan besteden.

Hygiënische maatregelen voorkomen echter niet dat besmettelijke mensen, door te niezen, druppeltjes met hoge snelheid door de lucht jagen, die door anderen kunnen worden ingeademd of op oppervlakken terechtkomen die kort daarna worden aangeraakt. Besmettelijke mensen in verzorgingshuizen worden gewassen door mensen met onvoldoende persoonlijke beschermingsmiddelen (door gebrek daaraan), en gisteravond vertelde medicus Gor Khatchikyan in "Op 1" dat mensen, die niet geïntubeerd kunnen worden, soms met overdruk beademd kunnen worden - met als risico vochtige lucht met virussen in de directe omgeving van zo'n patiënt.

Een app die kan meten of je jouw handen goed gewassen hebt zou wellicht kunnen helpen. Maar daar heb je dan hoogstwaarschijnlijk een sensor voor nodig die je op een smartphone kunt aansluiten. Zo'n sensor zou wellicht kunnen werken door de concentratie van zouten te meten (bijv. door de geleidbaarheid te meten, waarbij je mogelijk wat gedestilleerd water moet toevoegen). En wie weet kun je ook iets met een UV-lichtbron en een daarvoor gevoelige camera.

M.b.t. die huidzouten-detector: door de variatie tussen mensen vermoed ik dat je de app + sensor in veel gevallen zult moeten calibreren voor een specifiek persoon om redelijk nauwkeurig te kunnen bepalen hoe lang die persoon zijn/haar handen niet gewassen heeft. Er zijn natuurlijk ook andere methodes denkbaar die je eraan helpen herinneren dat je jouw handen moet wassen.

[1] Mijn excuses dat ik "immuun" tot nu toe steeds met één 'm' schreef. In aanvulling daarop, m.b.t. het woord "besmettelijk": het RIVM schrijft (in https://www.rivm.nl/coronavirus-covid-19/vragen-antwoorden) onder meer:
Ook ik gebruik het woord "besmettelijk" in de zin van iemand die het Coronavirus verspreidt (dus niet in de zin van ontvankelijk zijn voor het virus).

Waarom denk je dat?
Is dat gestoeld op een principiële aanname of dat principieel 1 persoon meer of anders creatiever denkproces kan hebben?
Anders dan een iemand die misschien minder makkelijk zichzelf innovatieve ICT- (of aanpalende) oplossingen kan bedenken?

Waarom kom je weer met "zoveel mogelijk waarborgen"?
En houd dat verband met de mate waarin je geneigd bent om in jouw - mogelijk arbitraire persoonlijk opvatting - toch over oplossingen te willen kunnen nadenken?
Is "zoveel mogelijk waarborgen" voor iedere beschouwer hetzelfde?
Is de privacy waarborging in de basis een inspanning verplichting, ook een lastig tastbaar te maken maar toch ook een resultaat verplichting of iets anders?
Mag de mate van het waarborgen afhangen van wat niet iedereen misschien opvat als een crisis?
En als misschien wel 15% van de mensen eerder een situatie eerder als een onfortuinlijke gebeurtenis met slachtoffers beschouwd maar niet van de orde van grootte van een crisis?
En is minder privacy waarborging te rechtvaardigen als die groep die een andere indruk en opvatting heeft 5% is??
Of loopt de privacy waarborging qua beschikkingsrecht anders op voor mensen die zich in de basis eigenlijk niet herkent in de mening van een eventuele meerderheid van de tweede kamer om toch maar een plakje van de cake te halen?

Dit zal onder mensen met dezelfde kwalen, beperkingen en mogelijkheden niet voor alle hetzelfde zijn.
Percepties, opvattingen en omgang met druk en binaire keuzes zijn vaak verregaand verschillend van mens tot mens.
Al was het maar dat we het adagium kennen, zoveel mensen in zoveel andere voorkeuren.
Dat wil weliswaar niet zeggen dat je nooit verschillende persoonlijke-voorkeuren kunt inperken, trechteren, bundelen of kunt parkeren naarmate de ideeën lastig aansluiten op je maatregelen.
Maar als die maatregel eventueel voortvloeit uit een door de overheid en/of andere macht (de media bijvoorbeeld) geformuleerd probleem van gestelde ongekende aard en ernst die oneindig kan aanhouden dan voel je eigenlijk wel aan dat de gezochte maatregelen per definitie redelijkerwijs altijd als vrij arbitrair mogen worden beschouwd.
Voor meerdere kanten hiervan heb je al genoeg stof dat je moet vrezen dat je dus al geen eenduidig uitgewerkt maar enkel een theoretisch orni-directioneel keuze en redenatie schema krijgt voor het uitwerken en hanteren van een ICT-middel.

Hoewel vermoed ik dat je misschien toch verder wilt blijven redeneren, misschien wil deze praktijkvoorbeelden laten bezinken.
Dan kan je misschien toch blijven redeneren om toch iets van "constructieve" ideeën en oplossingen uit te wisselen.
Tegelijk kan het zijn dat je toch in verdergaande tot de conclusie komt dat wij van de overheid en ICT mensen naar elkaar toe mogen verwachten dat we toch meer rekening moeten houden met een meer wijdlopig palet aan persoonlijke voorkeuren van kwetsbare mensen dat redelijkerwijs GEEN eenduidige uitkomst of inzetbaar middel oplevert.

Waarom is dat?
Mensen kunnen verschillende wanneer ze geconfronteerd worden met gestelde keuze mogelijkheden.
Dat is mede afhankelijk van wat ze denken dat de gestelde keuze mogelijkheden tot gevolg hebben.
Ook is hun keus afhankelijk van hun inschatting over de eventuele onvermijdelijkheid, of ze geheel vrijwillig zonder gehinderd gemoedsrust de lastige keuzes mogen maken, of ze misschien weliswaar geen dwang ervaren maar ook geen echte volledige vrijheid hebben om er op een wijze mee om te gaan die in hun opvatting voor henzelf wel past en of ze voorheen al eerder beperkt waren in hun leven.
De een zal in dat laatste geval eerder op het eigen leven - dat niet in geld is uit te drukken - toch nadrukkelijker waarderen maar houdt dat misschien voor zichzelf en daar een arbitrair eigen opvatting bij hebben.
Weer een ander iemand kan vanuit gepercipieerde verwachtingen van buitenaf bijvoorbeeld misschien ergens tegen keren.
Of juist schoorvoetend toch maar instemmen met 1 van de gestelde en dus geselcteerde keuze mogelijkheden.
En dan hebben we nog niet eens alle van de typisch uiteenlopende verschillen in omgaan van perceptie, gevaar en handeling-mogelijkheden te pakken.

Hier hangt ook mee samen dat of sommige mensen bewust en/of minder doordacht hun eigen privacy bereid zijn te ondermijnen of juist vinden dat iedereen of toch juist de buren hun privacy maar een beetje moeten inleveren, omdat die in hun ogen toch al minder waardevol leven voor zich had.
Terwijl ze er later juist enorme spijt zeggen te hebben als ze eenmaal volledig van de consequenties van hun keuze die ze voor anderen dachten te kunnen maakten tot hen doordrongen.
Het is dus principieel heel lastig tot enkel zeer beperkt representatief na te gaan of mensen privacy inperkingen voor henzelf EN/of voor anderen (naasten / onbekenden) daadwerkelijk als ondergeschikt zullen opvatten en accepteren als ze uit geselecteerde keuzes moeten kiezen.

Bij 100% niet-privacy gevoelige afwegingen kunnen mensen bovendien zeer getriggered / met aversie op voorgelegde keuzes reageren.
Dat maakt inherent het zeer problematisch om objectiveerbaar op privacy inperkingen in te willen gaan.
Want in hoeverre de kwetsbare mensen ECHT bereid zijn mee te gaan in deels onveilige en deel privacy-inbreuken?
Weg draagvlak.

Je kan bij dit soort afwegingen eigenlijk nooit compleet genoeg in zijn.
Zoiets inkaderen of afkappen is eigenlijk een fault-pas.
Vooral omdat privacy volgens veel 2e kamer leden niet in geld waarde uitgedrukt MAG worden maar tegelijk je qua corona bestrijding juist wel in meerdere opzichten ook met geld waarde dilemma's zit.
Maar als je beseft dat je eigenijk misschien teveel hebt bezuinigt op de zorg ga je dan zoeken naar slimme ICT en langs die weg misschien wel denkt te kunnen bezuinigen op de privacy?
Dat lijkt me toch een belangrijke les willen omzeilen.
Namelijk, op mensenlevens en dus op privacy bezuinig je niet!

Alleen zullen sommige mensen de incomplete afwegingen in andere mate niet problematiseren dan andere mensen uit dezelfde "categorie".
Idem als je dezelfde mensen bevragen voor- of nadat ze onder dezelfde categorie te scharen zijn.
De privacy inbreuk gerelateerde redenaties en consequenties willen maken is bijna dezelfde discussie voeren als zeggen u blijft voorlopig in de gevangenis maar we laten u tegelijk een beetje vrij.
Het is nog vlees nog vis.
Daarbij is "een beetje privacy" ook nog eens een contra-dictio in termen.
Zou je het vetrekpunt van een beetje minder privacy omdraaien naar WEL 100% vrij bewegen en daarbij enkel de te billijken, eenduidig uitlegbare en proportionele uitzonderingen op van toepassing laat zijn, dan krijg je in ieder geval een transparantere redenatie schema.
Ook al blijft je dan nog problematisch bezig om allerlei redenen omdat je je constructief wilt tonen naar je bevolking.
Als was het maar dat je zelf het alleen-recht domineert van wat en in welke mate het probleem uit gedefinieerd wordt, jezelf controle c.q. een niet te missen invloed hebt op welke second-thoughts wel of niet gehoord worden en naar wie je kijkt en luistert om je bij te laten staan in de constructieve queste.

Dit lijkt me nogal een incomplete formulering.
Definieer s.v.p. "vaak", definieer s.v.p. "de grote" en definieer s.v.p. "getallen".
Hoe zou je de verbanden tussen de privacy-risico's en "de grote getallen" typeren?
Wat zijn de typische/eventueel vaker opduikende kenmerken en patronen van wanneer de privacy-risico's zich voordoen in relatie tot de grote getallen?

Hierbij merk ik op dat DE overheid met "de grote"getallen gekoppeld aan het debat wanneer het OOK om overlijdens gaat nogal ZEER inconsequent inbrekende maatregelen doorvoert.
Hierbij gebruik ik bewust DE overheid in de meest brede zin van het woord omdat het nogal problematisch kan zijn wanneer levens en grondrechten ermee gemoeid zijn voor slechts een beperkt aantal mensen, dat het ene overheidorgaan tegen het andere inwerkt en een plakje van de grondrechten afsnijdt.

Een voorbeeld uit de praktijk;
De tolerantie van het aantal overlijdens door in het verkeer deelnemende fietsers is bijvoorbeeld minder hoog dan het aantal overlijdens door in het verkeer deelnemende automobilisten.
Waarbij alle overleidens in het verkeer in meerdere van de laatste 6 jaar NL lager dan 60 mensen / jaar is.
Ga je de overheid maatregelen erbij betrekken dan zou je kunnen stellen dat het overlijden van automobilisten in eenzijdige ongelukken met dronkenschap relatief weer anders wordt getolereerd dan het overlijden van automobilisten ouder dan 60 jaar die ergens in een onfortuinlijke situatie in een bergachtig afgelegen heuvellandschap op het platteland kwamen te overlijden.
Voor enkel dat laatste als grondslag, heeft een niet nader te noemen Nederlandse EU-parlementarier een staande ovatie gekregen toen eenmaal door het EU-cohort de motie was geaccepteerd dat ook ALLE nieuwe auto's in Nederland binnenkort met privacy-inbrekende locatie middelen moeten worden uitgevoerd.

Zijn deze nogal verschillende mate van oplossingen bedenken voor gepercipieerde "problemen" logisch?
De ene 60 overlijdens zijn namelijk nooit de andere overleden mensen niet.
Niet enkel omdat elk leed individueel is.
Het oplossingen bedenken voor gepercipieerde "problemen" valt in redelijkheid misschien niet altijd iedereen kwalijk te nemen.
Maar je kan in het ene geval moeilijk met voorstellen die inbreken op privacy als onvermijdelijk of proportioneel neerzetten terwijl je in alle overige gevallen die inbreuken nooit zou toestaan.
Ook niet als je als politicus een indringend en aangrijpend relaas van overlijdens te lezen krijgt en dan denkt, ik kan niet alle overlijdens voorkomen maar laat ik deze keer me maar wel zo goed mogelijk en naar eer en geweten hiervoor hard maken of tot het uiterste inspannen.
Zo van, ik heb in elk geval mijn uiterste best gedaan en het maximale eruit gehaald en meer zat er voor dat ene probleem gewoon niet in.

Tja, als je bedenkt dat de grootste groep 60-jaar Nederlanders en overige inwoners van andere Europese landen überhaupt al vaker overlijden buiten een bergachtig afgelegen heuvellandschap op het platteland in het verkeer - da's minimaal - dan snap je misschien wel hoe extreem dubbelzinnig een privacy inbrekende maatregel als een monitoring instrument willen doorvoeren feitelijk is wanneer het grootdeel van deze groep nooit met het probleem in aanraking KAN of zal gaan komen.
Een politicus die met een x aantal collegae voor een volgens hen onacceptabel potentieel oneindig voortdurend probleem een oplossing wil kunnen aanhoren, aandragen en accepteren moet je extra mee oppassen .
Helemaal als je het praktijk voorbeeld bijvoorbeeld afzet tegen het feit dat voor kinderen van 12 jaar veel preventieve in plaats van inperkende maatregelen worden genomen.
Die worden ook zo gekozen dat kinderen voor die maatregelen niet per definitie een deel van hun privacy inleveren.
Dan kiest de Nederlandse overheid ze zelfs op die manier dat de preventieve en inperkende maatregelen en keuzes er enkel toe bijdragen dat de kleine kans dat kinderen op scholen overlijden niet klein maar gewoon nagenoeg 0 is en daar alle benodigde middelen op afstemt.
Dan nog iets ter illustratie dat duidelijk maakt dat het verschil tussen klein en bijna 0 getuige het zojuist beschreven praktijk voorbeeld bij ernstige dilemma's heel heel heel zwaar gewogen wordt.
De kans dat kinderen van 12 jaar overlijden is spijtig genoeg in NL weliswaar aanwezig.
Al dan niet in ziekenhuizen en elders.
De tolerantie dat kinderen van 12 jaar echter overlijden op, door of rond hun school is echter gelukkig wel bijna 0 terwijl die voor ouders of derden rondom scholen bijvoorbeeld iets hoger kan liggen.
Namelijk rond de 1 op 10.000 en gunstiger.
Dus bij andere leeftijd-categorien ligt de acceptatie voor wel of niet overlijden steeds anders.
Of het nou gaat om kinderen jonger of ouder dan 12 jaar, mensen van 60 jaar en ouder, de wil om maatregelen te treffen die hierbij tot tastbare situaties MOETEN leiden kan je niet langs dezelfde redenatie schema langs lopen.
En omdat het niet KAN hanteert onze overheid ook voor GEEN ENKELE situatie voor ALLE leeftijden dezelfde afwegingen, ook al is de kans op een onfortuinlijke consequentie klein of zelfs zeer klein tot verwaarloosbaar.

Een privacy inperkende maatregel bedenken is dan een ding.
Maar voor ALLE uiteenlopende leeftijd categorieën ook nog willens en wetens DEZELFDE privacy inperkende doorvoeren grenst op z'n minst aan een onacceptabele oplossing bedenken die er evengoed voor meerdere leeftijden nooit gezocht of geopperd zou worden.
Dit creëert dus willekeurigheid.
Willekeurigheid die je als overheid NOOIT kan stellen dat die onvermijdelijk is, zelfs als je als overheid al vanaf het begin bij de les was en op meerdere bepalende beschermende maatregelen WEL volledig je had ingezet.
Een bestaand probleem van overlijdens aan niet natuurlijke oorzaken verbinden terwijl dat probleem in omvang en termen op allerlei manieren kan op kan worden geformuleerd - grenst aan waanzin.
Deze overheid sloeg in haar maatregelen denk ik niet meteen volledig door in de paniek of haar autoritaire drang.
Maar eenmaal een maand verder dan wel enige autoritair te gebruiken middelen overwegen - in minder paniekerige situatie van dit land - zou je toch ook hele ernstige bedenkingen moeten kunnen opleveren.
Bedenkingen vanwege de geschetste willekeurigheid kan je dan ook niet met een hele batterij aan expertgroepen en meetings van onafhankelijken wegnemen zo lang je je maar op het middel blijft focussen.
Dan blijf je je als overheid maar blind staren.

Misschien moet je je tijdelijk omarmde paradigma's wel definitief willen terugdraaien of bijstellen.
In plaats van het paradigma biedt nu nog niet altijd oplossingen voor ziektes maar straks wel moet je misschien wel meer terugkeren naar de basis van ziektes bestrijden.
Om te zorgen dat je niet onbewust in je eigen valkuil stapt van kordaat en effectief willen zijn nadat het leed al geleden is en dat vervolgens aanvult met maatregelen die op een ander vlak leed veroorzaakt.
Leed en privacy rechten moet je ook niet met elkaar willen uitruilen of tegen elkaar willen inwisselen.
Dit alles is in het besef dat de accuutheid van corona toch zeker niet meer door het hele land zo omvangrijk speelt, maar dat accuutheid op andere vlakken dan corona zeer zeker wel speelt.
Zoek dan ook niet voor het hele land naar middelen waardoor je nog veel langer met die problemen van en door corona blijft voortslepen.

Dus dan kan de politicus wel uiterste inspanningen bepleiten om het allemaal weloverwogen en zorgvuldig te willen doen da's fideel en wel.
Dat die politici dan desondanks dat doet met de oogkleppen van de kaasstulp helpt echter totaal niet de toch al beperkt effectieve inspanningen van een handvol politici.
Politici die de hoogste prioriteit geven aan op punten constructief willen zijn maar dan vervolgens het doorvragen, onderzoeken en controleren van misschien wel nog constructievere regeringsleden op het 2e plan zetten of achterwege laten helpt dan ook niet om tot WEL werkende constructieve oplossingen te komen.
Als een doorslaggevend deel van bepaalde media die aantal overlijdens dan als onacceptabel opvat en weergeeft dan wordt het als bevolking NOG moeilijker voor een breed deel van de bevolking om die waanzin in volle gloed te herkennen.
Ook wordt pogingen van politici om weloverwogen en zorgvuldig tot constructieve maatregelen te komen niet echt versterkt doordat media van wie de kaasstulp hun primair focal point is.
Dan blijven media namelijk die kaasstulp maar steeds (onbewust?/onbedoeld/uit angst) vullen met rook van hun wat ze wel durven te beschrijven.
Namelijk veelal het verhaal met een problematisering teneur.
Dat gecombineerd met impliciete vermijding-angst en angst om te zeggen dat hun hoofd-redacties misschien hen wel op dode-sporen zetten zorgt dat ze misschien juist ook wel een aandeel hebben in de onoverzichtelijke situatie en daarom maar geen tipje van de sluiter van het probleem halen.
Anders zou een breed-deel van wat hier al aan constructief meedenkende second-opinions al lang tot elke achterpagina uitgediept, uitgeplozen en uitputtend ontkracht worden.
Da's gezien de ernst waar we het hier over hebben - govermental overstrech en overshoot na weglachen, demoniseren en compensatie of goedmaak pogingen van het verlaat overstag gaan qua recente voorstellen en maatregelen - jammer genoeg niet het geval.

Ik zal je maar uit deze droom helpen.
Die kans treed al dagelijks op!!
De kans dat deze handelingen met officiële bevindingen worden bloot gelegd is spijtig genoeg echter 1 op de paar in een paar jaar. Heel laag dus. Daarom was je er misschien ook niet zo goed van op de hoogte.

Het is natuurlijk je te billijken dat je een poging tot een constructieve denk-oefening met genuanceerde overwegingen onderneemt.
Dat maak ik op uit je passage over de kleine kans overweging.
Maar waar gaat het in de regel om bij overwegingen van kleine kansen gebeurtenissen met potentieel ernstige gevolgen (materieel / inmaterieel / combinatie van beide)?
Gaat het er dan om dat je de overwegingen om een kleine kans kunt parkeren?
Omdat de kans klein is en daarom voorlopig geen verdere keuzes en overwegingen meer eraan geweid hoeven te worden of ze misschien redelijkerwijs niet hebt of bij gebrek aan input op een specifiek specialistisch deel-terrein over het hoofd zag hoe doorslaggevend en alles-bepalend de effecten echter kunnen zijn?
Of gaat het er dan om dat je zolang er geen fysieke component optreedt je denkt dat je er niks eraan hebt om zo'n kans met ernstige gevolgen juridisch te borgen of te verzekeren voor als die kleine kans toch optreed?
Want wat heb je aan een juridische borging of verzekering als door begrijpelijke willekeur of onbegrijpelijke denkfouten de kans evenwel toch optreedt?

Laat ik er dan maar de praktijk aan toevoegen van minimaal 2 persoonlijke getuigenissen die leidinggevenden/medici persoonlijk aan mij deden.
Namelijk dat die in meerdere gevallen bij bepaalde situaties men gewoon in privacy gevoelige medische dossiers grasduint en dat ze slechte beoordelingen kregen als ze dit zouden lekken of in tegenstelling tot hun directe collega's niet zouden doen.
Waarbij ze in de getuigenissen subtiel lieten doorschemeren dat heel goed bekend was bij leidinggevenden/medici EN speciaal dossier voerders zoals ARBO coördinatoren dat de privacy bepalingen er juist zijn om dat grasduinen en uitnutten onmogelijk en onwettig te maken.
Met andere woorden, die kleine kans - die in the eye of the beholder is - wordt gewoon door medisch opgeleiden en diens leidinggevenden / opdrachtgevers op massale schaal uitgenut.
In gevallen ongefilterd en ongeremd, in andere gevallen gaan de leidinggevenden / opdrachtgevers aan de haal met de gegevens en afgeleide stellingen (niet zijnde conclusies of incomplete anamneses) die medici illegaal hen gevraagd/ongevraagd/ongecheckt opgraafden en aanleverden.
En dan werk ik zelf niet eens in de medische hoek.

Ergo, er zal naast het door jouw geformuleerde in de praktijk zeker nog zoveel meer aan misstanden gaan spelen als we doorgaan met de formulering ICT tegen corona en de daarbij horende achterliggende formulering ICT bedenken als middel bij het vertrekpunt - we hebben een algemeen maatschappelijk probleem voor alles en iedereen.

Baken je doelgroep beter af, definieer je risico's concreter, maak je kans inschatting ervan objectiever en wees ook oprecht bereid deze denk-oefening voor meer ICT tegen de corona achtergrond eventueel vanaf nu al te staken.

ICT die gekoppeld is aan ID's en/of mensen biedt sowieso al geen oplossing TEGEN corona.
ICT die - zonder dat het massa of grasduin-acties vormt - waarbij dat WEL wordt ingezet voor beantwoording van persoonlijke vragen van individuele op zichzelf staande mensen KAN professionals in algemene zin mogelijk wel helpen.
Maar dan voor deel-vragen bij behandeling en ondersteuning van een reeds bekende aanpak.
Zonder een reeds bekend aanpak vormt ICT een trechter richting een zogenaamde onbekende wereld.
Een wereld waar je mensen heen wilt loodsen of van vraagt zich toe te laten verleiden en erin in te stappen.
Dat werkt dus specifiek aantoonbaar NIET TEGEN wereld met de corona van NU.
Er was immers al geen gebrek aan ICT en corona is ook niet ontegenzeggelijk ontstaan door een gebrek aan ICT.
En ICT gaan bedenken voor wat mensen wel of niet zouden moeten eten en waar mensen misschien feitelijk wel minder vaak hun handen wassen is voor het grote publiek nogal krom.
En voor de overheid misschien wel nuttig, mits je als overheid denkt dat je zelf onwetend bent of je het grote publiek bereid bent dan maar als halve simulatie-objecten te laten leven terwijl je zelf als overheid al zoveel meer andere zaken had kunnen doen vanaf dag 2 of 3 van deze situatie.

Daarbij is ook nog de vraag wie de vragen daarvoor formuleert?
Wie stelt de vragen?
Een premier, een wanhopige minister of staatssecretaris die gebrand zijn om niet nog een keer af te gaan maar zelf niet uitputtend bevraagd blijkt te kunnen worden omdat zijn team veel zaken bij herhaling niet zelf al wilde uitdiepen en wacht op brullen en boze geluiden uit de media?
Welke doorvragende en rustig met overzicht en inzicht werkende journalisten haken wanneer nu wel eens uitgebreid aan? Of zijn het journalisten die behoorlijk onder de indruk zijn van wat zich de afgelopen 2 jaren allemaal afspeelt of daar juist het hoofd koel bij houd en nu door de corona gebeurtenis nog altijd behoorlijk zoekende naar een nieuwe houding zijn?
Want de constructievere journalist zal ook eerder, zonder zich er persoonlijk wanhopig door te voelen, zichzelf meer diepere vragen durven te stellen en die durven te erkennen en uit spreken.
In plaats daarvan zie je toch bij herhaling dat menig talking head of journalist misschien de premier of arts met een bepaalde achtergrond net even meer een complimentje verkoopt in relatie tot diens rol in deze spannende tijden.

Er lijkt mij dat er nog zoveel NIET ICT achtigs, maar juist keuzes - door journalisten op een constructieve rij mogen worden gezet.
Vanuit de potentiële idee dat meer dingen ze die eigenlijk al wel uitgezocht en opgediept hadden mogen hebben maar dat ze inmiddels wel over hun eigen angst en schaamt van de eerste stormachtige dagen van Februari en Maart dit jaar heen zijn.
Zodat niet jij, ik en meelezers deze verkenningen met onze achterban en gelijkstemden doen maar dat iedereen eindelijk constructiever wordt.
Bijvoorbeeld of er in bepaalde hoek van de ICT misschien wel groupthink processen gaande zijn waar een aanzuigende werking aan gekoppeld wordt.
Die van prachtige toekomst op basis van veel belovende dromen van hoe verregaand ICT ons leven kan en mag beïnvloeden en bestieren.


En constructivisme en positieve houding niet als een doel, maar als een middel.
Dus als ICT verkopers vooral enkel de positieve en constructieve geluiden willen delen weet je dat je bijvoorbeeld dat je eigenlijk aan de verkeerde plannen gekoppeld wordt.
Plannen die primair draaien om verkoop-bonussen en veranderingen te creëren in plaats van primair proportionele mogelijkheden te creëren, mogelijkheden die we eerder nog niet hadden.
Dan krijg je dankzij constructivisme en ontvankelijkheid voor ideeën vooruitgang.
Want als constructief zijn een doel of criterium op zichzelf is of wordt, dan weet je in ieder geval dat blindheid of wanhoop onder bepaalde mensen om er in ieder geval iets of juist een heel groot succes van te maken zo omvangrijk en vergaand is, dat dat pad niet meer te redden is.
Dan is in ieder geval een deel van de bevolking die op die verhalen van verkopers zit te smachten misschien wel ongeneselijk padje af.
Misschien wordt het wel tijd voor een veel nog constructiever en dus veel elementairdere beschouwing van welke paradigma's deze maatschappij waar we ICT als veronderstelde haalbare doelen of middel voorgekauwd krijgen.

Omdat ik twee voorbeelden geef. Waar je naar had kunnen kijken en inhoudelijk kritiek op had kunnen geven, voorstellen ter verbetering had kunnen doen of alternatieven had kunnen bedenken en beschrijven.

Waarom je "weer" schrijft weet ik niet, maar ICT staat voor Informatie en Communicatie Technologie. Hoewel er informatie bestaat die ongerelateerd is aan personen, vrees ik dat, zodra je ICT wilt inzetten om de Coronacrisis te verzachten, privacy in het geding kan komen. Trouwens, ook als je geen ICT inzet kan privacy in het geding komen.

Daarom schreef ik "kunnen zijn".

Je kunt proberen deze draad te saboteren met naar de bekende weg vragen en/of in twijfel trekken of ik genoeg rekening hou met privacy (waar ik niet meer op ga reageren), of je kunt er een zinvolle bijdrage aan proberen te leveren (wat ik op prijs stel).

Ik ken geen tastbaar of ontastbaar "iets" dat je nooit tegen mensen kunt inzetten. Ja duh dus.

Op het grootste deel van onze aardbol neemt de volgende vraag in rap tempo toe: wil ik mijn kinderen laten doodgaan van de honger, of neem ik het grote risico dat ik word opgepakt of doodgeschoten door ordetroepen en het zeer kleine risico dat ik doodga aan Corona?

De discussie om de nu voorgestelde tracking-app draait m.i. veel te veel om privacy, dat door de meerderheid van de Nederlanders als een geitenwollensokkenargument wordt beschouwd. Daardoor gaat die app er waarschijnlijk gewoon komen. Enkelen beargumenteren dat die app niet goed gaat werken, maar dat geluid wordt overstemd door de privacydiscussie. Geen dank.

En zelfs op mijn voorstellen, waarbij ik zoveel mogelijk rekening met privacyaspecten probeer te houden, krijg ik dit soort reacties. Zal ik er maar mee stoppen dan?

Als een minderheid onder deze omstandigheden bij voorbaat over privacy blijft mekkeren, zal een snel toenemend aantal mensen niet meer naar hen luisteren of hen volledig buitensluiten in discussies, waardoor er ook niet meer naar goede argumenten zal worden geluisterd. Tijdens elke crisis neemt het aantal mensen dat bereid is om grondrechten op te schorten, waar ze onder die omstandigheden eenvoudig door malloten van kunnen worden overtuigd, in rap tempo toe. Als je niet bereid bent om een beetje water bij jouw wijn te doen, heb je straks helemaal geen wijn meer. Verspeel je kaarten niet.

https://www.semanticscholar.org/paper/Tracking-and-Controlling-the-Spread-of-a-Virus-in-a-Demira%C4%9F-Ayday/ded1b304dbf83825056115e67f68d3f7f48339d5

Tracking and Controlling the Spread of a Virus in a Privacy-Preserving Way
Didem Demirag, Erman Ayday
Published in ArXiv 2020 Computer Science

Today, tracking and controlling the spread of a virus is a crucial need for almost all countries. Doing this early would save millions of lives and help countries keep a stable economy. The easiest way to control the spread of a virus is to immediately inform the individuals who recently had close contact with the diagnosed patients. However, to achieve this, a centralized authority (e.g., a health authority) needs detailed location information from both healthy individuals and diagnosed patients. Thus, such an approach, although beneficial to control the spread of a virus, results in serious privacy concerns, and hence privacy-preserving solutions are required to solve this problem. Previous works on this topic either (i) compromise privacy (especially privacy of diagnosed patients) to have better efficiency or (ii) provide unscalable solutions. In this work, we propose a technique based on private set intersection between physical contact histories of individuals (that are recorded using smart phones) and a centralized database (run by a health authority) that keeps the identities of the positive diagnosed patients for the disease. Proposed solution protects the location privacy of both healthy individuals and diagnosed patients and it guarantees that the identities of the diagnosed patients remain hidden from other individuals. Notably, proposed scheme allows individuals to receive warning messages indicating their previous contacts with a positive diagnosed patient. Such warning messages will help them realize the risk and isolate themselves from other people. We make sure that the warning messages are only observed by the corresponding individuals and not by the health authority. We also implement the proposed scheme and show its efficiency and scalability via simulations.

Dankzij de "The FOSS", die nooit leest waarop zij/hij reageert, maar vervolgens wel wil dat wij lezen wat hij/zij te melden heeft, is dit mijn laatste bijdrage in deze draad. Succes ermee.

Een wetenschappelijk artikel dat over het onderwerp gaat, met relevante informatie, afdoen met "bla, bla" (want jij denkt het beter te weten?). Tja, misschien kan je dan inderdaad beter zwijgen. Alvast succes daarmee!